ΔΙΓΛΩΣΣΙΑ ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑ Η ΜΕΙΟΝΕΚΤΗΜΑ

Το παρόν βιβλίο είναι μια μικρή νύξη στο πλούσιο και πολυσυζητημένο θέμα της διγλωσσίας, το οποίο πλέον απασχολεί τους επιστήμονες, τους μελετητές των γλωσσών και τους εκπαιδευτικούς, πολύ περισσότερο από ό, τι στο παρελθόν. Οι συνθήκες ζωής μεταβάλλονται και εξελίσσονται προς την κατεύθυνση κατά την οποία η διγλωσσία τείνει να θεωρείται κάτι δεδομένο και όχι η εξαίρεση, είτε σε κοινωνικές είτε σε εκπαιδευτικές δομές. Η προσπάθεια αυτή έρχεται να συνταχθεί υπέρ της διγλωσσίας ως φαινομένου και ως αδιαμφισβήτητου πλεονεκτήματος για τη ζωή ενός ανθρώπου. Είναι θεμιτό να αναδειχθεί πως το φαινόμενο αυτό είναι κάτι παραπάνω, είναι πολυδιάστατο και όχι απλώς ένα επιπλέον χαρακτηριστικό που εντυπωσιάζει και διευκολύνει την επικοινωνία σε κάποια άλλη χώρα. Εάν είναι γενικά αποδεκτό ότι η γλώσσα κάποιου καθορίζει τη σκέψη και τον τρόπο που βλέπει τον κόσμο και το αντίστροφο, πόσο πιο περίπλοκα όμορφο θα είναι αυτό όταν κάποιος μιλά δύο ή και περισσότερες γλώσσες.

Πέρα από αυτό, η διγλωσσία επηρεάζει την κοινωνική και προσωπική αλληλεπίδραση του ατόμου, και του δίνει την ευκαιρία να εξελιχθεί μέσα στο πλαίσιο της ίδιας του της μοναδικότητας. Αυτό δε σημαίνει, τέλος, ότι όλοι όσοι είναι μονόγλωσσοι -που είναι η πλειονότητα- δεν είναι μοναδικοί και δεν μπορούν να εξελιχθούν. Η ύπαρξη και μόνο μιας γλώσσας στον άνθρωπο είναι από μόνο της ένα θαύμα, το οποίο δεν πρέπει να θεωρείται δεδομένο.