ΔΙΑ ΜΕΣΟΥ ΑΠΕΙΡΟΥ

Πανώρια, με τον λευκό χιτώνα της να ανεμίζει στο φύσημα του ανέμου, με το σώμα της στραμμένο στην ανατολή και τα μάτια της σηκωμένα προς τον ουρανό για να αντικρίσει τις πρώτες ακτίδες του ήλιου, η Ιφιγένεια, η ιέρεια του ναού της Αρτέμιδας στους Ταύρους, η κόρη του Αγαμέμνονα, αναφωνεί τον ασύγκριτο μονόλογό της, για να ξεπλύνει τα αίματα που μολύνουν την ίδια και την γενιά της και να ξορκίσει τα φρικτά της όνειρα, μπροστά στο φώς της καινούριας μέρας.