ΒΕΝΤΑ

H Βέντα ήταν μια γυναίκα εξαίσιας ομορφιάς, που όμως σου έδινε την εντύπωση ότι μερικές φορές άλλαζε. Κάτι στην κίνησή της, στο βλέμμα της, στην έκφρασή της, την έκανε απόμακρη, απροσδιόριστη, ξένη. Αυτή την ιδέα σχημάτισα απ' την αρχή και την έχω ακόμη. Το ίδιο συνέβαινε και με την συμπεριφορά της. Πότε μου έδειχνε στοργή και οικειότητα, κι άλλοτε ήταν ψυχρή και απόμακρη. Την ερωτεύτηκα. Ή μάλλον ήμουν ήδη ερωτευμένος μαζί της πριν από καιρό, κι ας μην την είχα αντικρίσει ακόμη. Οι μέρες κυλούσαν μέσα στην ευτυχία. Έφευγα ανάλαφρος τα πρωινά, κι όταν γύριζα ένιωθα ξεκούραστος κι ανανεωμένος. H παρουσία της γέμιζε την ύπαρξή μου, με ολοκλήρωνε. Σαν να είχα βρει τον σκοπό της ζωής μου.

Νόμιζα ότι ψήλωνα, ότι άγγιζα τον ουρανό. Αυτή την απέραντη αίσθηση ένιωσα, όταν την φίλησα για πρώτη φορά, όταν με άφησε να την φιλήσω. Ήταν η μοναδική μου ερωτική επαφή μαζί της.
Ένα βράδυ καθόταν δίπλα μου στον καναπέ κι άκουγε κλασική μουσική απ' το ραδιόφωνο. Είχε κλεισμένα τα μάτια κι η ανάσα της ακολουθούσε τους ρυθμούς των ήχων, θαρρείς και τους ανάσαινε. Καθώς την κοιτούσα, με μια κίνηση υποσυνείδητη, έσκυψα και την φίλησα τρυφερά στα χείλη. Δεν αντέδρασε. Δεν αφέθηκε. 'Ανοιξε τα μεγάλα της βλέφαρα και μου είπε: «Πρέπει να μάθεις πρώτα την αγάπη».

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ