ΑΥΘΑΔΕΙΑ ΛΑΓΝΕΥΟΥΣΑ

Λευκή και ερυθριάζουσα, ξεχώριζε ανάμεσα σε τριάκοντα βασίλισσες και ογδοήκοντα παλλακίδες και νεάνιδες μύριες.

Οι οφθαλμοί της καστανόχροες περιστερές, επιπλέουσες επί υδάτων καθημένων επί γάλακτος, οι σιαγόνες της ως φιάλες αρώματος, φύουσες βότανα ευωδιάζοντα, τα χείλη της κρίνα, ρέοντα σμύρνα, οι χείρες της τορνευτές, τα ακροδάχτυλά της από λίθου σαπφείρου, οι κνήμες της στύλοι μαρμάρινοι, ο δε φάρυγγάς της γλυκασμό ανέπεμπε, όλος επιθυμίας πλήρης.

Οι ρυθμοί των μηρών της κύμα των ορμίσκων, ο ομφαλός της κρατήρας οπάλινος, άγκυρα της ελπίδος, η κοιλία της χρυσή θημωνιά σίτου, περιφραγμένη με ανεμώνες, η πλοκή των μαλλιών της αιχμαλωτίζει στέφανο και στέμμα.

Της σαρκός ανδριάντας, κάλλος θείας εικόνας, αυθάδεια λαγνεύουσα, θήραμα επαγγελίας, εμπρησμός ψυχής, ορμή φιλήδονη, παθών σκοτοδίνη, εμπάθεια λογισμού.