ΑΤΑΞΙΕΣ

Είχε σκοτεινιάσει για τα καλά. Η Μάγδα κυκλοφορούσε στους άδειους δρόμους. Λίγη ώρα αφότου την αποχαιρέτησε η Όλγα, έφυγε και αυτή. Είχε στη διάθεσή της λίγη ώρα ακόμη πριν γυρίσει στο ζεστό της δωμάτιο και αποφάσισε να κάνει μια βόλτα. Οι δρόμοι ήταν στολισμένοι με τα Χριστουγεννιάτικα λαμπιόνια και οι βιτρίνες διακοσμημένες ανάλογα. Όμως ο κόμπος από το λαιμό της δεν έλεγε να φύγει.
Λίγο πριν φτάσει στο σπίτι τα μάτια της έπεσαν πάνω σε ένα ταμπλώ του Δήμου που κάποιοι είχαν κολλήσει στη σειρά μια ασπρόμαυρη αφίσα. Απεικόνιζε έναν ζητιάνο να ξεψαχνίζει έναν κάδο απορριμμάτων και στο κάτω μέρος της έγραφε με κόκκινα γράμματα: Η ΦΤΩΧΕΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΒΙΑ.
Κάθεται να τις παρατηρεί. Δεν μπορούσε να ερμηνεύσει τι ακριβώς ήθελε να πει, αλλά... αλλά ένιωσε ότι καταλάβαινε.