ΑΣΥΝΗΘΙΣΤΑ ΜΥΡΤΙΛΛΑ

«Ένα βράδυ, ενώ κοιμόμουν σε κρεβάτι μαλακό από λουλούδια άγρια, είδα όνειρο εκπληκτικό. Ήμουν ένας παραμυθάς! Πραγματικός παραμυθάς με ενδύματα φαντασμαγορικά και ιστορίες τρομερές. Στα παραμύθια μου αιχμαλώτιζα ψυχές ανύπαρκτων προσώπων και χάριζα ζωή για λίγο στους ανθρώπους που με άκουγαν. Οι παγιδευμένες ψυχές έκαναν τις σελίδες πολύτιμες, περισσότερο από επιχρυσωμένες. Τα αθώα παραμύθια στο όνειρό μου ήταν δολοφονίες στην πραγματικότητα κάποιου άλλου. Θέλησα να ξεφύγω από τον κόσμο που έφτιαξε ο νους μου. Εκεί στο ανήσυχο ενδιάμεσο ξύπνησα και το όνειρο δεν έσβησε ποτέ!»