Η αρχική αντικειμενική αδυναμία παροχής δεν είχε αποτελέσει μέχρι σήμερα αντικείμενο μονογραφικής επεξεργασίας στη χώρα μας, καίτοι πρόκειται για ένα από τα κεντρικότερα ζητήματα του ενοχικού δικαίου. Ο αστικός κώδικας υπήρξε ο πρώτος σε πανευρωπαϊκό επίπεδο κώδικας, ο οποίος απομακρύνθηκε από τον ρωμαϊκό κανόνα impossibilium nulla est obligatio, συμφώνως προς τον οποίον η σύμβαση με αρχική αντικειμενική αδυναμία θεωρείτο άκυρη, και τον οποίον και σήμερα ακόμη ακολουθούν πολλές ευρωπαϊκές έννομες τάξεις. Και στην Ελλάδα, όμως, καλλιεργείται από μέρος της επιστήμης και γίνεται δεκτή από μέρος της νομολογίας η άποψη, ότι σε ορισμένες κατηγορίες συμβάσεων με αρχική αντικειμενική αδυναμία παροχής, ιδίως επί απόλυτης αντικειμενικής αδυναμίας, δεν βρίσκει εφαρμογή το άρθρο 362 ΑΚ, αλλά, αντιθέτως, πρόκειται για συμβάσεις άκυρες. Κατ άλλους συγγραφείς, εξάλλου, ακόμη κι αν πρόκειται για έγκυρες συμβάσεις, πάντως η ευθύνη του οφειλέτη για το διαφέρον εκπληρώσεως δεν συνάδει προς τον χαρακτήρα του πταίσματός του ως πταίσματος για περιστατικό του προσυμβατικού σταδίου, ιδίως μάλιστα στην περίπτωση των συμβάσεων με νόμω απαγορευμένη παροχή.
Επιπλέον, ενώ η ενδοσυμβατική ευθύνη του οφειλέτη για πταίσμα τρίτου ρυθμίζεται στο άρθρο 334 ΑΚ και καταλαμβάνει σαφώς και την ευθύνη από επιγενόμενη αδυναμία, η ευθύνη του από πταίσμα τρίτου επί αρχικής αδυναμίας δεν ρυθμίζεται ρητώς. Το πρόβλημα ανακύπτει επειδή η ευθύνη από την αρχική αδυναμία, σε αντίθεση με την επιγενόμενη, δεν προϋποθέτει υπαιτιότητα για τη μη εκπλήρωση, αλλά γνώση/υπαίτια άγνοια για την αδυναμία. Το γεγονός ότι η αρχική αδυναμία ανάγεται σε περιστατικά του προσυμβατικού σταδίου θέτει περαιτέρω το ερώτημα αν, σε περίπτωση πλάνης του οφειλέτη για το δυνατόν της παροχής, ανοίγεται ο δρόμος για την ακύρωση της συμβάσεως λόγω πλάνης, καθώς, επίσης, αν ο δανειστής μπορεί να αξιώσει αποζημίωση κατά τους κανόνες της culpa in contrahendo.
Αυτά είναι μερικά από τα ζητήματα που συνδέονται με την προβληματική της αρχικής αντικειμενικής αδυναμίας παροχής και τα οποία εξετάζονται στην πραγματεία αυτή.
Η αρχική αντικειμενική αδυναμία παροχής δεν είχε αποτελέσει μέχρι σήμερα αντικείμενο μονογραφικής επεξεργασίας στη χώρα μας, καίτοι πρόκειται για ένα από τα κεντρικότερα ζητήματα του ενοχικού δικαίου. Ο αστικός κώδικας υπήρξε ο πρώτος σε πανευρωπαϊκό επίπεδο κώδικας, ο οποίος απομακρύνθηκε από τον ρωμαϊκό κανόνα impossibilium nulla est obligatio, συμφώνως προς τον οποίον η σύμβαση με αρχική αντικειμενική αδυναμία θεωρείτο άκυρη, και τον οποίον και σήμερα ακόμη ακολουθούν πολλές ευρωπαϊκές έννομες τάξεις. Και στην Ελλάδα, όμως, καλλιεργείται από μέρος της επιστήμης και γίνεται δεκτή από μέρος της νομολογίας η άποψη, ότι σε ορισμένες κατηγορίες συμβάσεων με αρχική αντικειμενική αδυναμία παροχής, ιδίως επί απόλυτης αντικειμενικής αδυναμίας, δεν βρίσκει εφαρμογή το άρθρο 362 ΑΚ, αλλά, αντιθέτως, πρόκειται για συμβάσεις άκυρες. Κατ άλλους συγγραφείς, εξάλλου, ακόμη κι αν πρόκειται για έγκυρες συμβάσεις, πάντως η ευθύνη του οφειλέτη για το διαφέρον εκπληρώσεως δεν συνάδει προς τον χαρακτήρα του πταίσματός του ως πταίσματος για περιστατικό του προσυμβατικού σταδίου, ιδίως μάλιστα στην περίπτωση των συμβάσεων με νόμω απαγορευμένη παροχή.
Επιπλέον, ενώ η ενδοσυμβατική ευθύνη του οφειλέτη για πταίσμα τρίτου ρυθμίζεται στο άρθρο 334 ΑΚ και καταλαμβάνει σαφώς και την ευθύνη από επιγενόμενη αδυναμία, η ευθύνη του από πταίσμα τρίτου επί αρχικής αδυναμίας δεν ρυθμίζεται ρητώς. Το πρόβλημα ανακύπτει επειδή η ευθύνη από την αρχική αδυναμία, σε αντίθεση με την επιγενόμενη, δεν προϋποθέτει υπαιτιότητα για τη μη εκπλήρωση, αλλά γνώση/υπαίτια άγνοια για την αδυναμία. Το γεγονός ότι η αρχική αδυναμία ανάγεται σε περιστατικά του προσυμβατικού σταδίου θέτει περαιτέρω το ερώτημα αν, σε περίπτωση πλάνης του οφειλέτη για το δυνατόν της παροχής, ανοίγεται ο δρόμος για την ακύρωση της συμβάσεως λόγω πλάνης, καθώς, επίσης, αν ο δανειστής μπορεί να αξιώσει αποζημίωση κατά τους κανόνες της culpa in contrahendo.
Αυτά είναι μερικά από τα ζητήματα που συνδέονται με την προβληματική της αρχικής αντικειμενικής αδυναμίας παροχής και τα οποία εξετάζονται στην πραγματεία αυτή.
ΑΡΧΙΚΗ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΗ ΑΔΥΝΑΜΙΑ ΠΑΡΟΧΗΣBKS.0165296BKS.0165296ΚΙΤΣΑΡΑΣ ΛΑΜΠΡΟΣΚΙΤΣΑΡΑΣ ΛΑΜΠΡΟΣΔΙΚΑΙΟΚατηγορία: ΔΙΚΑΙΟ •ΚΙΤΣΑΡΑΣ ΛΑΜΠΡΟΣ στην κατηγορία ΔΙΚΑΙΟ ISBN: 978-618-203-051-6 Συγγραφέας: ΚΙΤΣΑΡΑΣ ΛΑΜΠΡΟΣ Εκδοτικός οίκος: Π.Ν. ΣΑΚΚΟΥΛΑΣ Σελίδες: 247 Διαστάσεις: 17Χ24 Ημερομηνία Έκδοσης: Οκτώβριος 2021 Η αρχική αντικειμενική αδυναμία παροχής δεν είχε αποτελέσει μέχρι σήμερα αντικείμενο μονογραφικής επεξεργασίας στη χώρα μας, καίτοι πρόκειται για ένα από τα κεντρικότερα ζητήματα του ενοχικού δικαίου. Ο αστικός κώδικας υπήρξε ο πρώτος σε πανευρωπαϊκό επίπεδο κώδικας, ο οποίος απομακρύνθηκε από τον ρωμαϊκό κανόνα impossibilium nulla est obligatio, συμφώνως προς τον οποίον η σύμβαση με αρχική αντικειμενική αδυναμία θεωρείτο άκυρη, και τον οποίον και σήμερα ακόμη ακολουθούν πολλές ευρωπαϊκές έννομες τάξεις. Και στην Ελλάδα, όμως, καλλιεργείται από μέρος της επιστήμης και γίνεται δεκτή από μέρος της νομολογίας η άποψη, ότι σε ορισμένες κατηγορίες συμβάσεων με αρχική αντικειμενική αδυναμία παροχής, ιδίως επί απόλυτης αντικειμενικής αδυναμίας, δεν βρίσκει εφαρμογή το άρθρο 362 ΑΚ, αλλά, αντιθέτως, πρόκειται για συμβάσεις άκυρες. Κατ άλλους συγγραφείς, εξάλλου, ακόμη κι αν πρόκειται για έγκυρες συμβάσεις, πάντως η ευθύνη του οφειλέτη για το διαφέρον εκπληρώσεως δεν συνάδει προς τον χαρακτήρα του πταίσματός του ως πταίσματος για περιστατικό του προσυμβατικού σταδίου, ιδίως μάλιστα στην περίπτωση των συμβάσεων με νόμω απαγορευμένη παροχή. Επιπλέον, ενώ η ενδοσυμβατική ευθύνη του οφειλέτη για πταίσμα τρίτου ρυθμίζεται στο άρθρο 334 ΑΚ και καταλαμβάνει σαφώς και την ευθύνη από επιγενόμενη αδυναμία, η ευθύνη του από πταίσμα τρίτου επί αρχικής αδυναμίας δεν ρυθμίζεται ρητώς. Το πρόβλημα ανακύπτει επειδή η ευθύνη από την αρχική αδυναμία, σε αντίθεση με την επιγενόμενη, δεν προϋποθέτει υπαιτιότητα για τη μη εκπλήρωση, αλλά γνώση/υπαίτια άγνοια για την αδυναμία. Το γεγονός ότι η αρχική αδυναμία ανάγεται σε περιστατικά του προσυμβατικού σταδίου θέτει περαιτέρω το ερώτημα αν, σε περίπτωση πλάνης του οφειλέτη για το δυνατόν της παροχής, ανοίγεται ο δρόμος για την ακύρωση της συμβάσεως λόγω πλάνης, καθώς, επίσης, αν ο δανειστής μπορεί να αξιώσει αποζημίωση κατά τους κανόνες της culpa in contrahendo. Αυτά είναι μερικά από τα ζητήματα που συνδέονται με την προβληματική της αρχικής αντικειμενικής αδυναμίας παροχής και τα οποία εξετάζονται στην πραγματεία αυτή. ΑΡΧΙΚΗ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΗ ΑΔΥΝΑΜΙΑ ΠΑΡΟΧΗΣ
Η ιστοσελίδα χρησιμοποιεί cookies για την ευκολία της περιήγησης, την εξατομίκευση περιεχομένου και διαφημίσεων και την ανάλυση της επισκεψιμότητάς μας. Δείτε τους ανανεωμένους όρους χρήσης για την προστασία δεδομένων και τα cookies. ΠληροφορίεςΡυθμίσειςΑπόρριψηΑποδοχή
Αναγκαία-Λειτουργικότητας: Τα αναγκαία cookies είναι ουσιαστικής σημασίας για την ορθή λειτουργία της ιστοσελίδας μας επιτρέποντάς σας να κάνετε περιήγηση και να χρησιμοποιήσετε τις λειτουργίες της. Αυτά τα cookies δεν αναγνωρίζουν την ατομική σας ταυτότητα. Χωρίς αυτά τα cookies, δεν μπορούμε να προσφέρουμε αποτελεσματική λειτουργία της ιστοσελίδας μας.
Επιδόσεων: Τα cookies αυτά συλλέγουν πληροφορίες σχετικά με τον τρόπο που ανώνυμα οι επισκέπτες χρησιμοποιούν την ιστοσελίδα μας, για παράδειγμα, ποιές σελίδες έχουν τις πιο συχνές επισκέψεις.
Διαφήμισης: Αυτά τα cookies χρησιμοποιούνται για την παροχή περιεχομένου, που ταιριάζει περισσότερο στα ενδιαφέροντά σας. Μπορεί να χρησιμοποιηθούν για την αποστολή στοχευμένης διαφήμισης/προσφορών ή την μέτρηση αποτελεσματικότητας μιας διαφημιστικής καμπάνιας. Μπορεί να χρησιμοποιηθούν για να καθορίσουμε ποια ηλεκτρονικά κανάλια marketing είναι πιο αποτελεσματικά.
Αποθήκευση