ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΙΚΟ ΣΥΜΠΑΝ

Η ΕΝΑΝΤΙΩΣΙΣ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ ΣΤΑ ΜΕΤΑ ΤΑ ΦΥΣΙΚΑ

Η Εναντίωση είναι δυνάμει μεταβολή, μία συνεχής αλληλοαναίρεση, δεν δημιουργεί κίνηση διότι τη δημιουργεί το αίτιο, διαπερνά όλο το Αριστοτελικό σύμπαν, βρίσκεται ακόμη και μέσα στους ενδιάμεσους κύκλους και το ερώτημα που προκύπτει, είναι, εάν αυτή υπάρχει, όχι μόνο στη δύναμη, αλλά και στην ενέργεια.

Ο σκοπός της Εναντιώσεως είναι να αγγίξει κάποτε το τέλειο, όπως και το άπειρο. Ο Αριστοτέλης καθόρισε ως ουρανό την ουσία της έσχατης τροχιάς του σύμπαντος, ενώ οι ομόκεντροι κύκλοι στο Αριστοτελικό σύμπαν μας εισάγουν στο βαθύτερο σύμπαν που είναι ένα προηγμένο σύμπαν, μέσα από το οποίο μπορούμε να φθάσουμε στις άυλες μορφές, στο τέλειο τέλος και στο πέρας. Αυτή είναι η σειρά της συλλογιστικής του φιλοσόφου για να βρούμε τη δημιουργία ενός μηχανισμού μέσα στο σύμπαν, όπου ζει και ο άνθρωπος.

Η Εναντίωση, που είναι μεταβολή, παίζει κυρίαρχο ρόλο, ώσπου να φθάσουμε στα ακρότατα του απειροστικού λογισμού του και να αλλάξουμε τα πρόσημα. Το Αριστοτελικό σύμπαν έχει εξωτερική και εσωτερική δομή. Από τα σημεία και τη θέση τους βλέπουμε πώς δουλεύει όλο αυτό το σύστημα μέσα σε κάτι ακίνητο που, όμως, κινείται στο σύνολό του και αυτό είναι το ακίνητο κινούν. Η σειρά της συλλογιστικής είναι ο «δρόμος» της σκέψης που θα ακολουθήσει κανείς, ώστε να φθάσει στο ζητούμενο, στην Αλήθεια.

Ο Αριστοτέλης ανάφερε στο Περί Ψυχής ότι ο κόσμος λειτουργεί με την έλξη και την άπωση, η κίνηση δε είναι οργανική και γι’ αυτό πρέπει ένα σημείο να μένει ακίνητο, όπως είναι στον κύκλο το κέντρο, και από εκεί να αρχίζει η κίνηση. Ο Αριστοτέλης τα αποκαλύπτει αυτά ξεκινώντας από την Εναντίωση.

Τα Ενάντια είναι ο μίτος της Αριάδνης, ο δε Αριστοτέλης δείχνει τη διαδρομή των δομών και των μεταβολών, ενώ μας αφήνει παράλληλα άπειρα ερωτηματικά προς διερεύνηση, κάτι που επιχειρείται σε αυτό το σύγγραμμα, όπου, με μεθοδικό και εκλεπτυσμένο τρόπο, αποκαλύπτεται στο ευρύ αναγνωστικό κοινό το αριστοτελικό σύμπαν το ως το μοναδικό σύμπαν που μπορεί μια μέρα να οδηγήσει την ανθρωπότητα στα άστρα και στη γνώση της Αλήθειας που αποτελεί τη βάση κάθε φιλοσοφικής οδού.