ΑΡΕΘΑΣ Ο ΠΑΤΡΕΥΣ

Η ΒΥΖΑΝΤΙΝΗ ΚΑΙΣΑΡΕΙΑ ΣΥΝΑΝΤΑ ΤΟΝ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ

Η ανά χείρας μελέτη προέκυψε από την στόχευσή μας να αναδείξουμε μία σημαντική προσωπικότητα της βυζαντινής παράδοσης που δεν έχει τύχει ιδιαίτερης ερευνητικής επιμελητείας και θα μπορούσαμε να υποστηρίξουμε ότι ευρίσκεται στο περιθώριο των αναφορών, τόσο από πλευράς της Ιστορίας της Φιλοσοφίας και της Θεολογίας όσο και από πλευράς συμβολής της στην ανάπτυξη των συστηματικών κλάδων τους.

Πρόκειται για τον Αρέθα, επίσκοπο Καισαρείας, μετέχοντα δραστικώς στον βίο της Βυζαντινής αυτοκρατορίας και εξαίρετον διανοητή, φιλόλογο και υπομνηματιστή, ο οποίος εδραστηριοποιήθη κατά τον ένατο και τον δέκατο αιώνα, ιστορική περίοδο ιδιαίτερης ανάπτυξης των γραμμάτων και των τεχνών. Ο στόχος μας κατευθύνεται στο πώς μέσω ενός κειμένου του Αρέθα θα επιχειρήσουμε να διατυπώσουμε μία θεωρητική πρόταση ή ορισμένα επιμέρους θεωρητικά σχήματα, λαμβάνοντας υπόψη το γενικότερο συγγραφικό έργο του καθώς και τις χριστιανικές προκείμενές του. Φέρουμε, επίσης, στο προσκήνιο τον πλούτο των προβληματισμών στους οποίους μπορούμε να οδηγηθούμε από το περιεχόμενο του κειμένου του υπό την ιδιότητα του υπομνηματιστικού πονήματος. Αλλά το κείμενο αυτό έχει και την ιστορική κλίμακά του, την παραπέμπουσα στον Αριστοτέλη.

Οι πραγματείες του εν λόγω Σταγειρίτη φιλοσόφου απησχόλησαν ιδιαίτερα την νεοπλατωνική και την χριστιανική σκέψη και ήσαν τέτοιας έκτασης και ποιότητας οι υπομνηματισμοί τους, ώστε να συγκροτήσουν μία εντυπωσιάζουσα διαχρονική παράδοση, η οποία απέδειξε ότι έχει τόσο ιστορικό παραθετικό όσο και συστηματικό συνθετικό περιεχόμενο.