ΑΡΑΤΑ ΠΕΡΑΤΑ

ΚΟΜΜΑΤΙΑ Η ΘΕΛΗΣΗ

Κομμάτια η θέληση ατσαλένιας πέτρας αιωρούμενα
πάνω στον κάμπο σπαρμένος με πουλιά πεθαμένα
μιαν αυγή αργοπορημένη στο δρόμο
γυαλιά σπασμένα συντρίμμια η σιωπή της κοιμωμένης
αντιφεγγίζοντας από μακριά το τέλειο έγκλημα
κι εσύ βυθισμένη όλη νύχτα στης αδυναμίας τα λασπόνερα
βρέθηκες εντός ακτίνας και σε σάρωσε το κύμα
καθημερινή συνήθεια νόμος η υποταγή των άστρων
με το φως τους αναπνέοντας το αδυνατισμένο σαν
τα ερπετά της γης τρόπους διαφυγής αναζητώντας.