ΑΝΥΤΗ Η ΤΕΓΕΑΤΙΣ

ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ

Στον κόσμο της Ανύτης όλα έχουν όνομα: τα μικρά ή μεγάλα αναθηματικά αντικείμενα, οι δωρητές τους και αυτοί που τα φιλοτέχνησαν, τα αγαπημένα οικόσιτα ζώα, τα νεκρά δελφίνια, οι νέες γυναίκες που φεύγουν απ' τον κόσμο προτού χαρούν τον έγγαμο βίο, οι γονείς που θρηνούν για την απώλεια, οι άνδρες που αριστεύουν στη μάχη, οι βρύσες που προσφέρουν τη δροσιά τους στους οδοιπόρους, οι τόποι λατρείας και οι θεότητες που τους κατοικούν. Ό, τι αντιστέκεται στον θάνατο εξασφαλίζει θέση στην αιωνιότητα χαραγμένο στα επιγράμματα της Ανύτης. Το έργο της σφραγίζεται από μια σαφή γυναικεία οπτική, ενώ είναι η πρώτη λυρική ποιήτρια της αρχαιότητας που διαμαρτύρεται για την κακοποίηση των γυναικών σε συνθήκες πολέμου.

Σήμερα που η οικολογική καταστροφή αποτελεί πραγματική απειλή για τη μητέρα Γη, η χαμηλόφωνη ποίηση της Τεγεάτιδος Ανύτης (3ος αι. π.Χ.), που μας καλεί να απολαύσουμε τον ίσκιο της φτελιάς και να θρηνήσουμε γαι το δελφίνι που κείτεται νεκρό στην αμμουδιά, είναι εξαιρετικά επίκαιρη.