ΑΝΥΔΡΗ ΘΑΛΑΣΣΑ

Μετρήσαμε τα κρίματα στις τσέπες μας.
Όσα στη μια, τόσα και στην άλλη.
Τους ασταθείς βηματισμούς των ονείρων μας
παίξαμε μονά-ζυγά σε στημένο παιχνίδι.
Χάσαμε.
Τα λάθη βάλαμε στη ζυγαριά
μαζί με τα σωστά.
Εκείνη δεν αιωρήθηκε
δασκαλεμένη από φιλάργυρο τοκογλύφο.
Τα χέρια μας σαν πλέναμε
τα πέντε δάκτυλα μάς μούντζωναν χαιρέκακα
τα άλλα πέντε μούντζωναν τον καθρέφτη.
Μάταια λιχνίσαμε στο πετράλωνο
τις θημωνιές των αισθημάτων μας
με έμπειρα δικράνια.
Η καλοσύνη έμεινε κράμα με την κακία.
Η μισαλλοδοξία μεταμφιέστηκε σε αρετή.
«Κάτι συμβαίνει εδώ!»
πονηρευτήκαμε κάποια στιγμή.
Γι' αυτό ρωτήσαμε
τον διάβολο και τον θεό.
Μα πήραμε τις ίδιες απαντήσεις.