ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΥΤΙΚΟΙ ΑΝΔΡΕΣ

Θαυμάζω τους σπουδαίους άνδρες όλων των τάξεων, εκείνους που μάχονται για τις αλήθειες και τις ιδέες. Μου αρέσουν και οι σκληροτράχηλοι και οι ευγενικοί, «μάστιγες του Θεού» ή «λατρεμένα παιδιά της ανθρωπότητας».

Οι Αντιπροσωπευτικοί άνδρες (1850) του Ralph Waldo Emerson συνιστούν καθαυτό μια υπόδειξη ή, καλύτερα, μια μεγάλη υποσημείωση στο βιβλίο της Ιστορίας μας: ότι τα πρόσωπα γνέθουν τον ιστό της. Έτσι, διαλέγοντας έξι σημαντικές προσωπικότητες -Πλάτων, Σβέντενμποργκ, Μονταίν, Σαίξπηρ, Ναπολέων, Γκαίτε-, ο συγγραφέας διαλαμβάνει το θέμα του μέσ απ τον φακό τού ενός (που όμως κάνει για πολλούς), και παροτρύνει τον αναγνώστη να σκάψει βαθιά μέσα του και να βρει, μ όλο το απαραίτητο θάρρος, εκείνες τις ποιότητες που θα τον κάνουν να ξεχωρίσει.

Τούτες οι διαλέξεις, συγκεντρωμένες σ έναν τόμο, είναι αντιπροσωπευτικές της πνευματικής κληρονομιάς του Έμερσον, ενός αντιπροσωπευτικού άνδρα της Αμερικής, κι ο σκοπός τους δεν περιορίζεται μονάχα στο να ιστορήσουν, αλλά, πολύ περισσότερο, να εμπνεύσουν και να παραδειγματίσουν. Ο αναγνώστης μπορεί να τις δει ως σπαράγματα βιογραφικά, μα θα ταν σκοπιμότερο -κι αποδοτικότερο- να τις εκλάβει ως έναυσμα ή αφορμή για το άγραφο βιβλίο της δικής του ζωής.