ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΚΑΙ ΘΕΟΙ

"'Ανθρωπος να γίνω, τη ζωή να γνωρίσω, δεν έχω άλλη σωτηρία", είπε ο θεός. "Θεός να γίνω, την αθανασία να γνωρίσω, δεν έχω άλλη σωτηρία", είπε ο άνθρωπος. "Η ψυχή είναι που μιλά", είπε ο Φύλακας, "αφού η ίδια είναι οι δύο τούτες όψεις, του θεού μαζί και του ανθρώπου. Και με τις δύο όψεις της πονά και με τις δύο χαίρεται. Θεός είναι όταν γεννιέται και ως άνθρωπος πεθαίνει. Κι όταν ακόμη ως άνθρωπος γεννιέται, θεός δείχνει να γίνεται όταν πεθαίνει. Ακόμη δεν μπόρεσα να καταλάβω, τι από τα δύο είναι: άνθρωπος ή θεός; Ακόμη δεν μπόρεσα να καταλάβω, ποια από τις δύο όψεις δίχως την άλλη δεν μπορεί να ζήσει, το μέτρο ποιο μπορεί να είναι της ύπαρξής τους: ο θάνατος ή η αθανασία, η ελευθερία, η δικαιοσύνη ή η δημιουργία;"
'Ανθρωπος και θεός είναι τα πρόσωπα του διαλόγου, που ποιητικά εκτυλίσσεται στις σελίδες του βιβλίου. Ο Φύλακας σκέφτεται και επεμβαίνει. 'Ανθρωποι και θεοί, όμως, είναι οι δύο όψεις της ψυχής...