ΑΝΕΜΕ ΣΤΑ ΦΤΕΡΑ ΜΟΥ

Χαμογέλα στη μοίρα που λύπες κερνάει και κλέβει χαρές.
Χαμογέλα στον άνεμο που δέντρα μαδάει και κόβει πνοές.
Χαμογέλα την ώρα που τ’ αγρίμι ορμάει και τρομάζει καρδιές.
Χαμογέλα τις νύχτες που το δάκρυ κυλάει και ξεπλένει πληγές.
Χαμογέλα στον πόνο που σκληρά μας χτυπάει κι εξαγνίζει ζωές.

«Ανεμε στα φτερά μου»: ένας τίτλος αλληγορικός μα ουσιαστικός. Πρόκειται για μια ποιητική συλλογή μιας μάνας που η ζωή τής στέρησε όνειρα, μα εκείνη, σε πείσμα των καιρών και με πυξίδα την αγάπη στον γιο της, άπλωσε πανιά στο παρακάτω. Έτσι, ξεδιπλώνοντας ελπίδες, αλήθειες και όνειρα, μας ταξιδεύει στη δική της Ιθάκη, με ανάσες ούριων ανέμων.