ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΗ ΖΙΝΤΟΝΙ

Ο Έριχ Χακλ είναι γνωστός για τα λογοτεχνικά του πονήματα, τα οποία συνήθως βασίζονται σε αληθινές ιστορίες, βιογραφίες περιφρονημένων, παρείσακτων και κυνηγημένων, όπως για παράδειγμα της Ζιντονί, της μικρής Ρομά που καταλήγει σe στρατόπεδο συγκέντρωσης της Γκίζι Τένενμπάουμ, μιας από τις χιλιάδες εκτοπισμένες της στρατιωτικής χούντας της Αργεντινής. Ο Χακλ είναι ένα από τους μεγαλύτερους χρονογράφους της σύγχρονης γερμανικής λογοτεχνίας, γράφει ενάντια στη λήθη. Δεν γράφει μόνο για τους αναγνώστες του, αλλά για τους ανθρώπους στων οποίων τη θέση μπαίνει γράφοντας.

Στη νουβέλα του «Aναζητώντας τη Ζιντονί» ο Χακλ περιγράφει τη ζωή της μικρής τσιγγάνας Ζιντονί, που οι φυσικοί της γονείς εγκαταλείπουν αμέσως μετά τη γέννησή της στο νοσοκομείο του Στάιρ, όπου και θα νοσηλευτεί λόγω της ραχίτιδας από την οποία πάσχει. Η μητέρα του παιδιού τηλεφωνεί στο νοσοκομείο και διευκρινίζει ότι δεν είναι σε θέση ν’ αναλάβει τη φροντίδα της κόρης της. Το παιδί καταλήγει στον Χανς και τη Γιοζέφα Μπράιρατερ, που την φροντίζουν με πολύ αγάπη. Ο Χανς ανήκει στο κομμουνιστικό κόμμα, το οποίο προσπαθεί ν’ αντισταθεί στον Εθνικοσοσιαλισμό που προελαύνει. Το ζευγάρι δεν έχει προβλήματα μόνο λόγω της πολιτικής τοποθέτησης του Χανς, αλλά και λόγω της θρησκευτικής.

Οι θετοί γονείς είναι άνθρωποι που δεν κρίνουν τους άλλους με βάση το χρώμα του δέρματός τους ή το σε ποιά φυλή ανήκουν. Με το ξέσπασμα του πολέμου αυξάνεται και η δυσπιστία λόγω του παιδιού. Οι κοινωνικές υπηρεσίες προσπαθούν να βρουν τη φυσική μητέρα του παιδιού, αν και είναι σίγουρο ότι το παιδί θα ήταν καλύτερο να είχε παραμείνει με τους ανάδοχους γονείς.

Μετά τον πόλεμο ο Χανς γίνεται δήμαρχος και μαθαίνει για την τύχη της Ζιντονί, η οποία δεν διαφέρει σε τίποτα από αυτή χιλιάδων άλλων τσιγγάνων που κατέληξαν στο ’ουσβιτς.

Οι πληροφορίες, ο τόπος και ο χρόνος της δράσης δεν είναι τυχαίες, η ιστορία δεν είναι μια ιστορία που απλά φαντάστηκε ο συγγραφέας. Μέσα από τα πραγματικά γεγονότα, ο συγγραφέας τονίζει ακόμα περισσότερο την αυθεντικότητα του έργου του. Ο ίδιος έκανε τις έρευνες και πρόσθεσε τις πληροφορίες στη διήγησή του.