ΑΙΓΙΑΛΟΥΣΗΣ ΕΠΙΣΚΕΨΙΣ

ΑΙΓΙΑΛΟΥΣΑ

Χαμαί το πιάτο. Κίνησε να φύγει.
Του λέω: "Μίαν χάριν από σένα
έπαρε ώς αύριον 'πομονήν στ' ανάθεμαν να πάμεν
κι ύστερα νά 'ρτεις και νά 'μπεις μες στο σπίτι".
Δεν είπε τίποτα και γύρισε να φύγει
της Ιοκάστης παίρνοντας μαζί του τη σιωπή.

Την άλλη μέρα έδεσα τον σκύλο
να μην μας ακλουθά, το πλάσμαν του Θεού.
Του έβαλα φαΐ, νερό κι εμπήκαμε
ο άντρας μου κι εγώ στο φορτηγό.

Στο δρόμο που πηαίναμεν ελάλουν
έχει δυόμισι χρόνους να τους δω
τους τρεις παλίκαρούς μου. Ήμουν ήρεμη.

'Αμα εφτάσαμε κοντά στο Λήδρα Πάλας,
δυο-τρεις ειρηνευτές εσκαρφαλώσαν
να κατεβάσουσιν τα πράματά μας. Στη βιασύνη,
χωρίς περίσκεψη, επέταξάν μου τες γλάστρες
και μου τες έσπασαν ανυπεράσπιστες.

Δεν άντεξα κι όσα είχα μαζεμένα
ψιχάδια τ' ουρανού και της θαλάσσου
τ' αφήκα να μουσκέψουνε το χώμα.