ΑΦΗΓΗΣΗ ΚΑΙ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟΙ ΧΑΡΑΚΤΗΡΕΣ

ΤΑ ΜΥΘΟΠΛΑΣΤΙΚΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΣΤΟ ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΚΟ ΕΡΓΟ ΤΗΣ ΖΩΡΖ ΣΑΡΗ (1969-1995)

Η σημασία των λογοτεχνικών χαρακτήρων ως βασικού άξονα δόμησης ενός λογοτεχνήματος είναι αναμφισβήτητη από όλους τους θεωρητικούς, κριτικούς, μελετητές, ακόμη και απλούς αναγνώστες της λογοτεχνίας. Ωστόσο, παρά τη συστηματική ενασχόληση πολλών μελετητών με τους χαρακτήρες σε ποικίλου περιεχομένου μελέτες, λίγοι είναι αυτοί που αναφέρονται αποκλειστικά και διεξοδικά στην ανάλυσή τους. Η έλλειψη θεωρητικού υπόβαθρου στο πεδίο αυτό γίνεται ακόμη πιο αισθητή στον χώρο της ελληνικής λογοτεχνίας, παιδικής και μη.

Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με την απουσία μελετών για οποιονδήποτε σύγχρονο συγγραφέα παιδικής-νεανικής ελληνικής λογοτεχνίας, αποτέλεσε τον καταλύτη για τη συγγραφή της μελέτης αυτής, η οποία μέσα από την ανάλυση των χαρακτήρων σε δεκατρία μυθιστορήματα της Ζωρζ Σαρή επιχειρεί την ταυτόχρονη κατάδειξη των βασικών παραμέτρων των συγγραφικών της επιλογών. Η μελέτη διαρθρώνεται σε δύο μέρη. Στο πρώτο μέρος επιχειρείται η διερεύνηση της θέσης των χαρακτήρων στην αφήγηση και της σχέσης τους με τους άξονες που δομούν ένα λογοτέχνημα, η θεωρητική αναδρομή στην υπόσταση και παρουσία των χαρακτήρων τόσο στην παιδική όσο και στη γενικότερη λογοτεχνία, καθώς και η παρουσίαση των αφηγηματικών τεχνικών χαρακτηρισμού.

Στο δεύτερο μέρος αρχικά τοποθετούνται οι στόχοι της έρευνας και παρουσιάζεται η μέθοδος ανάλυσης των χαρακτήρων, ενώ στη συνέχεια εξετάζονται τα πρόσωπα του δείγματός μας στο επίπεδο της ιστορίας (χαρακτηριστικά γνωρίσματα, σχέση με χωροχρονικό πλαίσιο κ.ά.) και στο επίπεδο του λόγου (discourse), μέσα από τον προσωπικό τους λόγο ή τον λόγο του αφηγητή, τις σκέψεις και τις πράξεις τους.