52 ΧΡΟΝΙΑ ΨΥΧΗΣ

Ο παλιός γνώριμος

Ένοιωσε την ανάσα του χωρίς να στρέψει το κεφάλι. Τα μάτια ολάνοιξαν γοργά απ την αναμονή. Αισθάνθηκε το άγγιγμα. Είχε ματάρθει πάλι αυτός ο άπιαστος φονιάς, είχε ξαναφανεί!... Δεν έστρεψε το βλέμμα της για να τον αντικρίσει ανώφελο ήταν, ήξερε πως δε μπορεί να δει. Αυτός, αμείλικτος, βουβός, ήρθε για ν ακουμπήσει τα παγωμένα δάχτυλα στο άτρομο κορμί. Ήταν παλιός της γνώριμος τόσο, οικτρά, οικείος που λες και τον επρόσμενε για να ξαναφανεί. Έσφιξε τότε τις γροθιές κι αψήφισε το κρύο στη πλάτη της που άφηνε το χέρι του ληστή. Ήταν παλιός της γνώριμος? κι ήταν πολύς ο χρόνος που πορευόντουσαν μαζί και δε σκιαζόταν πια. Ήταν παλιός της γνώριμος… Και πώς λεγόταν; Πόνος... Π απίθωνε λαβωματιές σ αλώβητο κορμί!...