13 ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΑ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΑΦΗΓΗΜΑΤΑ

ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑ - ΚΙΛΙΚΙΑ - ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ - ΠΟΝΤΟΣ

Τα Δεκατρία Μικρασιατικά Ιστορικά Αφηγήματα καλύπτουνε μια χρονική περίοδο σχεδόν σαράντα ετών, η οποία εκτείνεται από το 1880 και φτάνει περίπου ως το 1920. Πρόκειται ίσως για την πιο λαμπρή εποχή που γνώρισε ο Ελληνισμός της Μικρασίας και της Πόλης, καθώς συμπίπτει με την ανάπτυξη του θαυμαστού κινήματος του Μικρασιατικού Διαφωτισμού. Το εθνικοπολιτιστικό αυτό κίνημα συντέλεσε στη μεγάλη διάδοση της Εκπαίδευσης, στην επανασύνδεση των Ρωμιών με την Ελληνική τους ταυτότητα και γλώσσα και στην αστικοποίηση μεγάλου μέρους του Ρωμαίικου Ορθόδοξου πληθυσμού. Έτσι η οικονομική άνεση πολλών Μικρασιατών Ελλήνων τους επέτρεπε να χτίζουν ωραία σπίτια, να φορούνε κομψά ευρωπαϊκά ρούχα, να διασκεδάζουνε με λαμπρές γιορτές, με χορούς και με βεγγέρες. Ταξίδευαν για δουλειές αλλά και για αναψυχή στο εξωτερικό και σπούδαζαν τα παιδιά τους στα καλύτερα σχολεία της Αυτοκρατορίας και της Ευρώπης.

Δυστυχώς η επικράτηση της εθνικιστικής Νεοτουρκικής Επανάστασης το 1908 και στη συνέχεια ο Α' Παγκόσμιος Πόλεμος και η στρατιωτική ήττα της Ελλάδας στη Μικρασία, οδήγησαν τον Ελληνισμό στη μεγαλύτερη καταστροφή όλων των εποχών.

Σε αυτό το κλίμα κινούνται οι ήρωες των Δεκατριών Μικρασιατικών Ιστορικών Αφηγημάτων, οι οποίοι γεννήθηκαν και μεγάλωσαν κατά τα τελευταία χρόνια της περίφημης Μπελ Επόκ, που τερματίστηκε απότομα με το Μεγάλο Πόλεμο. Οι άνθρωποι αυτοί πάλεψαν απεγνωσμένα να επιβιώσουνε σε πρωτόγνωρες, καινούργιες, απρόβλεπτες καταστάσεις, για τις οποίες δεν ήτανε προετοιμασμένοι. Έτσι ζήσανε σε μια περίοδο, όπου όλα ήτανε πιθανά, όπου τα παραμύθια και τα θαύματα δε μοιάζανε τόσο υπερφυσικά και παράλογα, ίσως γιατί αλλιώς δε θα μπορούσανε να επιβιώσουν.