Η ΑΘΩΑ ΕΡΕΝΤΙΡΑ

Κοιμόταν με τα μάτια ανοιχτά. Ο Οδυσσέας στάθηκε κοντά της, με τα πορτοκάλια στο χέρι, και κατάλαβε πως τον κοιτάζει χωρίς να τον βλέπει. Τότε πέρασε το χέρι του μπροστά στα μάτια της και τη φώναξε με το όνομα που είχε βρει για να τη σκέφτεται: «Αρίντνερε!»

Η Ερέντιρα ξύπνησε. Ένιωσε γυμνή μπροστά στον Οδυσσέα, έβγαλε μια στριγκλιά και σκεπάστηκε με το σεντόνι ως το κεφάλι. «Μη με κοιτάς» είπε. «Είμαι φριχτή». «Έχεις όλη το χρώμα του πορτοκαλιού» είπε ο Οδυσσέας. Έβαλε τα φρούτα στο ύψος των ματιών της για να το συγκρίνει και μόνη της. «Κοίτα».

Η Ερέντιρα ξεσκέπασε τα μάτια και διαπίστωσε ότι τα πορτοκάλια είχαν πραγματικά το δικό της χρώμα. «Δε θέλω να μείνεις τώρα» είπε. «Μπήκα μόνο για να σου δείξω αυτό» είπε ο Οδυσσέας. «Κοίτα». Ανοιξε ένα πορτοκάλι με τα νύχια του, το χώρισε στα δύο με τα χέρια του και έδειξε το μέσα του στην Ερέντιρα: κολλημένο στην καρδιά του πορτοκαλιού ήταν ένα αληθινό διαμάντι.
ΒΡΑΒΕΙΟ NOBEL 1982