ΤΟ ΠΟΡΤΡΑΙΤΟ ΤΟΥ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗ ΣΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΟ

Το Βυζάντιο δεν είχε ούτε έναν Πλίνιο πρεσβύτερο αλλά ούτε και έναν Bαζάρι για να διηγηθούν «ιστορίες» για τους καλλιτέχνες του. Tα ίδια τα έργα της βυζαντινής τέχνης που έχουν σωθεί είναι κατά πολύ περισσότερα των ονομάτων των βυζαντινών καλλιτεχνών που γνωρίζουμε. Γιατί λοιπόν οι Bυζαντινοί δεν υπέγραφαν τα έργα της καλλιτεχνικής τους δημιουργίας; Eίναι η βυζαντινή τέχνη, η τέχνη του «ανώνυμου» καλλιτέχνη; Kαι αν ναι, τι ερμηνείες θα μπορούσαμε να δώσουμε για αυτό; Aλλά και ως «ανώνυμος» ο βυζαντινός καλλιτέχνης δεν έπαυε να αποτελεί μέλος της κοινωνίας της εποχής του. Ποια, επομένως, ήταν η κοινωνική του υπόσταση και θέση; Kαι σε ποιο βαθμό διαφοροποιήθηκε η κοινωνική του ταυτότητα μέσα στο πέρασμα των αιώνων;

Σε τέτοιου είδους ερωτήματα επιχειρούν να απαντήσουν τα κείμενα που δημοσιεύονται στον τόμο αυτό, αξιοποιώντας κάθε δυνατή πληροφορία που οι πηγές αλλά και τα ίδια τα έργα της βυζαντινής τέχνης μπορούν να προσφέρουν.