ΤΟ ΜΕΝΤΑΓΙΟΝ ΤΗΣ ΣΜΥΡΝΙΑΣ

Η μαμή δίπλα της, μια νεαρή γειτόνισσα, στο πλευρό της, κι ο Αθανάσιος στην αυλή. Η γέννα δεν πήρε πολύ. Το μωρό γεννήθηκε καλά, η Ορσιλία πήρε την κόρη της αγκαλιά της και πετούσε απ τη χαρά της, ευχαριστούσε το Θεό για το θείο δώρο που της έστειλε. Έβγαλε απ το λαιμό της το μενταγιόν που της είχε χαρίσει η γιαγιά της λίγο πριν πεθάνει και το κρέμασε στο νεογέννητο. Είχε γι αυτήν μεγάλη συναισθηματική αξία, αλλά έκρυβε και μια προφητεία που ήλπιζε κάποτε να πραγματοποιηθεί. Όταν η γιαγιά της το κρεμούσε στο λαιμό, της είχε πει: «Να το προσέχεις σαν τα μάτια σου. Γιατί σαν αυτό περάσει από δώδεκα γενιές, η Ιωνία θα γίνει ξανά ελληνική. Να το θυμάσαι.»