Η διερεύνηση αυτή αποσκοπεί σε μια τομή στην ιστορία του εντύπου ως φορέα συγκεκριμένων ιδεών, κατά τη χαρακτηριστική εκείνη περίοδο του ελληνικού πνεύματος που καλείται νεοελληνικός διαφωτισμός. Η ελληνική κοινωνία, κατά την μακρά πορεία της στους αιώνες της οθωμανικής αυτοκρατορίας, αρχίζει κάποτε να αναπτύσσει το εμπόριο, να ανασυντάσσει τις δυνάμεις της, να έρχεται σε επαφή με άλλους πολιτισμούς και να αναδημιουργεί την αυτογνωσία της, φαινόμενο που πιστοποιείται εντονότερα από τον 17ο αιώνα.
Έμποροι, λόγιοι, φωτισμένοι λειτουργοί των παραδουνάβιων ηγεμονιών, κ.ο.κ., συνεισφέρουν ή συνδράμουν στην παραγωγή θεσμών, ιδρυμάτων και υποδομών, όπως σχολεία, τυπογραφεία, κλπ., με απόληξη τη δημιουργία ενός κλίματος όπου νέες ιδέες, προερχόμενες από τον ίδιο τον ελληνισμό είτε από εξωτερικούς πολιτισμούς, έρχονται να αποτελέσουν την αφορμή για εντονότερη πνευματική ζύμωση: η ζύμωση αυτή μορφοποιείται με τον λεγόμενο νεοελληνικό διαφωτισμό που συμβαδίζει με την παραγωγή λόγιων κινημάτων στην Ελλάδα και στις ελληνικές παροικίες του εξωτερικού, και του οποίου η ωριμότητα εντοπίζεται στο δεύτερο μισό του 18ου και στις αρχές του 19ου αιώνα.
Το βιβλίο είναι το μέσο εκείνο, δια του οποίου διακινούνται οι ιδέες, τυπωμένες άλλοτε σε εφημερίδες, σε περιοδικά, σε βιβλία ή και ακόμη δοσμένες σε χειρόγραφη μορφή. Στα τέλη του 15ου αι. και κατά τον 16ο, το κοσμικό βιβλίο υπερέχει του θρησκευτικού με ποσοστά αντίστοιχα 63,40% και 36,60%. Στον 18ο αι., και ειδικότερα στην περίοδο 1761-1790, το θρησκευτικό βιβλίο υπερέχει του κοσμικού με ποσοστά αντίστοιχα 60,39% και 39, 61%. Την περίοδο 1791-1799, έχει ανατραπεί αυτή η σχέση και έτσι έχουμε, αντίστοιχα, θρησκευτικό βιβλίο 36,29% και κοσμικό 63,71%.
Τέλος, την περίοδο 1800-1820, διαπιστώνουμε ότι τα αντίστοιχα ποσοστά είναι, θρησκευτικό βιβλίο 19,73% και κοσμικό 80,27%. Η παραπάνω τάση αντιστροφής, δηλαδή η στροφή προς την έκδοση βιβλίου όπου ποσοστιαία υπερέχουν πλέον τα κοσμικά θέματα, υποδηλώνει την πνευματική ζύμωση του νέου ελληνισμού.
Η διερεύνηση αυτή αποσκοπεί σε μια τομή στην ιστορία του εντύπου ως φορέα συγκεκριμένων ιδεών, κατά τη χαρακτηριστική εκείνη περίοδο του ελληνικού πνεύματος που καλείται νεοελληνικός διαφωτισμός. Η ελληνική κοινωνία, κατά την μακρά πορεία της στους αιώνες της οθωμανικής αυτοκρατορίας, αρχίζει κάποτε να αναπτύσσει το εμπόριο, να ανασυντάσσει τις δυνάμεις της, να έρχεται σε επαφή με άλλους πολιτισμούς και να αναδημιουργεί την αυτογνωσία της, φαινόμενο που πιστοποιείται εντονότερα από τον 17ο αιώνα.
Έμποροι, λόγιοι, φωτισμένοι λειτουργοί των παραδουνάβιων ηγεμονιών, κ.ο.κ., συνεισφέρουν ή συνδράμουν στην παραγωγή θεσμών, ιδρυμάτων και υποδομών, όπως σχολεία, τυπογραφεία, κλπ., με απόληξη τη δημιουργία ενός κλίματος όπου νέες ιδέες, προερχόμενες από τον ίδιο τον ελληνισμό είτε από εξωτερικούς πολιτισμούς, έρχονται να αποτελέσουν την αφορμή για εντονότερη πνευματική ζύμωση: η ζύμωση αυτή μορφοποιείται με τον λεγόμενο νεοελληνικό διαφωτισμό που συμβαδίζει με την παραγωγή λόγιων κινημάτων στην Ελλάδα και στις ελληνικές παροικίες του εξωτερικού, και του οποίου η ωριμότητα εντοπίζεται στο δεύτερο μισό του 18ου και στις αρχές του 19ου αιώνα.
Το βιβλίο είναι το μέσο εκείνο, δια του οποίου διακινούνται οι ιδέες, τυπωμένες άλλοτε σε εφημερίδες, σε περιοδικά, σε βιβλία ή και ακόμη δοσμένες σε χειρόγραφη μορφή. Στα τέλη του 15ου αι. και κατά τον 16ο, το κοσμικό βιβλίο υπερέχει του θρησκευτικού με ποσοστά αντίστοιχα 63, 40% και 36, 60%. Στον 18ο αι., και ειδικότερα στην περίοδο 1761-1790, το θρησκευτικό βιβλίο υπερέχει του κοσμικού με ποσοστά αντίστοιχα 60, 39% και 39, 61%. Την περίοδο 1791-1799, έχει ανατραπεί αυτή η σχέση και έτσι έχουμε, αντίστοιχα, θρησκευτικό βιβλίο 36, 29% και κοσμικό 63, 71%.
Τέλος, την περίοδο 1800-1820, διαπιστώνουμε ότι τα αντίστοιχα ποσοστά είναι, θρησκευτικό βιβλίο 19, 73% και κοσμικό 80, 27%. Η παραπάνω τάση αντιστροφής, δηλαδή η στροφή προς την έκδοση βιβλίου όπου ποσοστιαία υπερέχουν πλέον τα κοσμικά θέματα, υποδηλώνει την πνευματική ζύμωση του νέου ελληνισμού.
ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΣΤΗΝ ΑΚΜΗ ΤΟΥ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΔΙΑΦΩΤΙΣΜΟΥ (1761-1820)BKS.0369023BKS.0369023ΚΟΥΡΜΑΝΤΖΗ ΕΛΕΝΗΚΟΥΡΜΑΝΤΖΗ ΕΛΕΝΗΔΟΚΙΜΙΑΚατηγορία: ΔΟΚΙΜΙΑ •ΚΟΥΡΜΑΝΤΖΗ ΕΛΕΝΗ στην κατηγορία ΔΟΚΙΜΙΑ ISBN: 960-8077-55-9 Συγγραφέας: ΚΟΥΡΜΑΝΤΖΗ ΕΛΕΝΗ Εκδοτικός οίκος: ΑΤΡΑΠΟΣ Σελίδες: 105 Διαστάσεις: 14x21 Ημερομηνία Έκδοσης: 2002 ΠΟΣΟΤΗΤΕΣ, ΠΟΙΟΤΗΤΕΣ, ΙΔΕΕΣ Η διερεύνηση αυτή αποσκοπεί σε μια τομή στην ιστορία του εντύπου ως φορέα συγκεκριμένων ιδεών, κατά τη χαρακτηριστική εκείνη περίοδο του ελληνικού πνεύματος που καλείται νεοελληνικός διαφωτισμός. Η ελληνική κοινωνία, κατά την μακρά πορεία της στους αιώνες της οθωμανικής αυτοκρατορίας, αρχίζει κάποτε να αναπτύσσει το εμπόριο, να ανασυντάσσει τις δυνάμεις της, να έρχεται σε επαφή με άλλους πολιτισμούς και να αναδημιουργεί την αυτογνωσία της, φαινόμενο που πιστοποιείται εντονότερα από τον 17ο αιώνα. Έμποροι, λόγιοι, φωτισμένοι λειτουργοί των παραδουνάβιων ηγεμονιών, κ.ο.κ., συνεισφέρουν ή συνδράμουν στην παραγωγή θεσμών, ιδρυμάτων και υποδομών, όπως σχολεία, τυπογραφεία, κλπ., με απόληξη τη δημιουργία ενός κλίματος όπου νέες ιδέες, προερχόμενες από τον ίδιο τον ελληνισμό είτε από εξωτερικούς πολιτισμούς, έρχονται να αποτελέσουν την αφορμή για εντονότερη πνευματική ζύμωση: η ζύμωση αυτή μορφοποιείται με τον λεγόμενο νεοελληνικό διαφωτισμό που συμβαδίζει με την παραγωγή λόγιων κινημάτων στην Ελλάδα και στις ελληνικές παροικίες του εξωτερικού, και του οποίου η ωριμότητα εντοπίζεται στο δεύτερο μισό του 18ου και στις αρχές του 19ου αιώνα. Το βιβλίο είναι το μέσο εκείνο, δια του οποίου διακινούνται οι ιδέες, τυπωμένες άλλοτε σε εφημερίδες, σε περιοδικά, σε βιβλία ή και ακόμη δοσμένες σε χειρόγραφη μορφή. Στα τέλη του 15ου αι. και κατά τον 16ο, το κοσμικό βιβλίο υπερέχει του θρησκευτικού με ποσοστά αντίστοιχα 63, 40% και 36, 60%. Στον 18ο αι., και ειδικότερα στην περίοδο 1761-1790, το θρησκευτικό βιβλίο υπερέχει του κοσμικού με ποσοστά αντίστοιχα 60, 39% και 39, 61%. Την περίοδο 1791-1799, έχει ανατραπεί αυτή η σχέση και έτσι έχουμε, αντίστοιχα, θρησκευτικό βιβλίο 36, 29% και κοσμικό 63, 71%. Τέλος, την περίοδο 1800-1820, διαπιστώνουμε ότι τα αντίστοιχα ποσοστά είναι, θρησκευτικό βιβλίο 19, 73% και κοσμικό 80, 27%. Η παραπάνω τάση αντιστροφής, δηλαδή η στροφή προς την έκδοση βιβλίου όπου ποσοστιαία υπερέχουν πλέον τα κοσμικά θέματα, υποδηλώνει την πνευματική ζύμωση του νέου ελληνισμού. ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΣΤΗΝ ΑΚΜΗ ΤΟΥ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΔΙΑΦΩΤΙΣΜΟΥ (1761-1820)
Η ιστοσελίδα χρησιμοποιεί cookies για την ευκολία της περιήγησης, την εξατομίκευση περιεχομένου και διαφημίσεων και την ανάλυση της επισκεψιμότητάς μας. Δείτε τους ανανεωμένους όρους χρήσης για την προστασία δεδομένων και τα cookies. ΠληροφορίεςΡυθμίσειςΑπόρριψηΑποδοχή
Αναγκαία-Λειτουργικότητας: Τα αναγκαία cookies είναι ουσιαστικής σημασίας για την ορθή λειτουργία της ιστοσελίδας μας επιτρέποντάς σας να κάνετε περιήγηση και να χρησιμοποιήσετε τις λειτουργίες της. Αυτά τα cookies δεν αναγνωρίζουν την ατομική σας ταυτότητα. Χωρίς αυτά τα cookies, δεν μπορούμε να προσφέρουμε αποτελεσματική λειτουργία της ιστοσελίδας μας.
Επιδόσεων: Τα cookies αυτά συλλέγουν πληροφορίες σχετικά με τον τρόπο που ανώνυμα οι επισκέπτες χρησιμοποιούν την ιστοσελίδα μας, για παράδειγμα, ποιές σελίδες έχουν τις πιο συχνές επισκέψεις.
Διαφήμισης: Αυτά τα cookies χρησιμοποιούνται για την παροχή περιεχομένου, που ταιριάζει περισσότερο στα ενδιαφέροντά σας. Μπορεί να χρησιμοποιηθούν για την αποστολή στοχευμένης διαφήμισης/προσφορών ή την μέτρηση αποτελεσματικότητας μιας διαφημιστικής καμπάνιας. Μπορεί να χρησιμοποιηθούν για να καθορίσουμε ποια ηλεκτρονικά κανάλια marketing είναι πιο αποτελεσματικά.
Αποθήκευση