ΘΡΗΝΟΣ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

ΛΕΓΟΜΕΝΟΣ ΤΗ ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ

Ο "Θρήνος της υπεραγίας Θεοτόκου" γράφτηκε από άγνωστο ποιητή γύρω στο 1400 και έχει τη μορφή μονολόγου που απευθύνεται κυρίως στον Χριστό.

Η κριτική έκδοση που επιμελήθηκε ο Β. Φ. Μπάκκερ αποκαθιστά το αρχικό κείμενο του "Θρήνου" και διερευνά τη χρήση του, ενώ ταυτόχρονα δίνει στον αναγνώστη τη δυνατότητα να παρακολουθήσει την εξέλιξη του κειμένου διαμέσου των αιώνων.

Στην εκτενή εισαγωγή του ο Μπάκκερ εξετάζει και συγκρίνει τα έξι χειρόγραφα στα οποία παραδίδεται ο "Θρήνος" σε ελληνικό κείμενο. Παραθέτει επίσης και σχολιάζει τις μεταγενέστερες εκδόσεις του λατινικού κειμένου, επισημαίνοντας τις διαφορές που παρατηρούνται. Ο Μπάκκερ, στην προσπάθειά του να προσδιορίσει το πνευματικό περιβάλλον μέσα στο οποίο δημιουργήθηκε ο "Θρήνος", ανατρέχει σε πολλές πηγές και αναφέρεται σε διάφορα βυζαντινά υμνογραφικά και λειτουργικά κείμενα. Επιπλέον, αναλύει τη δομή και το ύφος, τη γλώσσα και το μέτρο του "Θρήνου" και τον συγκρίνει με άλλα έργα που γράφτηκαν στην ίδια περίοδο. Τέλος, αναζητεί τα ίχνη της επίδρασής του σε μεταγενέστερα έργα.