ΤΑ ΓΕΩΡΓΙΚΑ

Στα "Γεωργικά" του Βεργιλίου προσφέρεται μια αλληγορική και ποιητική περιγραφή της ιδανικής πολιτείας με πρότυπο τον κόσμο των μελισσών. Επικαλούμενος ο ποιητής τις γνωστές "αρετές" του κόσμου των μελισσών, της κοινωνίας μεταξύ τους, κοινωνίας η οποία στο έργο παραλληλίζεται με εκείνη των θεών, μας προσφέρει όντως ένα ιδιότυπο κοινωνικό ιδανικό το οποίο συνοψίζεται στο αξίωμα, θα λέγαμε, κατά το οποίο η συλλογικότητα προηγείται της ατομικότητας. Αντίποδας στην ιδιοτελή προσπάθεια απόκτησης αγαθών η ποιητική αλληγορία του Βεργιλίου στηρίζεται στον κόσμο της φιλαλληλίας, ορθώνεται σε απαράμιλλη τέχνη και είναι ιδιαίτερα επίκαιρη, παρά την αρχαιότητά της.

Αυτόν ακριβώς τον κόσμο, μιας αλληλέγγυας και δίκαιης κοινωνίας, ο ποιητής τον οραματίζεται και τον εντοπίζει ως συμβολική ένδειξη στην κοινωνία των μελισσών, παρά το ότι η θεματική του βιβλίου δεν περιορίζεται μόνο στις μέλισσες. Αγκαλιάζει το γεωργικό και το κτηνοτροφικό σύμπαν της εποχής του ποιητή και δίνει πνοή σε ό, τι με την πρώτη ματιά θεωρείται άψυχο και άσχετο με την ποιητική έμπνευση. Ίσως το έργο γράφηκε με την παραίνεση του γνωστού Μαικήνα για να στρέψει την προσοχή του κοινού στα πολύτιμα αγαθά της γεωργίας και της κτηνοτροφίας.