ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΚΑΙ ΒΟΥΛΗ

ΑΥΤΟΝΟΜΙΑ ΚΑΙ ΑΝΕΛΕΓΚΤΟ ΤΩΝ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ

Σκοπός της μελέτης είναι να εξηγήσει ιστορικά και εννοιολογικά στο πλαίσιο του ελληνικού Συντάγματος και της συνταγματικής θεωρίας την αυτονομία της Βουλής και το ανέλεγκτο των εσωτερικών θεμάτων της.

Η ανάλυση εκκινεί από το Σύνταγμα και την ερμηνεία του, στη συνέχεια εξετάζονται οι συνταγματικές και νομολογιακές εξελίξεις στις αλλοδαπές έννομες τάξεις και ο συγγραφέας καταλήγει στη διαμόρφωση μιας πρότασης για την αυτονομία και το ανέλεγκτο των interna corporisτης Βουλής στο ελληνικό δίκαιο.

Ειδικότερα, το πρώτο μέρος του έργου, υπό τον τίτλο «Κανονιστική αυτονομία της Βουλής», υποδιαιρείται σε δύο κεφάλαια. Στο πρώτο κεφάλαιο ερευνώνται, κατ’ αρχάς μεν, η έννοια, ο φορέας, η ιστορική λειτουργία της αυτονομίας στο πολίτευμα και η αναγωγή της στο Σύνταγμα, εν συνεχεία δε, η φύση και ο νομικός χαρακτήρας του Κανονισμού της Βουλής. Στο δεύτερο κεφάλαιο εξετάζεται η διαχείριση της αυτονομίας της Βουλής από το ελληνικό Σύνταγμα, με αναφορές στην ελληνική συνταγματική ιστορία, η διαδικασία παραγωγής του Κανονισμού και, κατά τρόπο ιδιαιτέρως αναλυτικό, η έκταση της αυτονομίας του Κοινοβουλίου όπως αποτυπώνεται σε αυτόν.

Το δεύτερο μέρος της μελέτης, υπό τον τίτλο «Δικαστικός έλεγχος των εσωτερικών θεμάτων της Βουλής», αναπτύσσεται σε δύο κεφάλαια. Το πρώτο κεφάλαιο ερευνά, κατ αρχάς, την κρατούσα άποψη για το ανέλεγκτο, με αναφορά στην ιστορική διαδρομή του, το ζήτημα της ουσιαστικής και της τυπικής αντισυνταγματικότητας και τη θεωρία των εσωτερικών και εξωτερικών τυπικών στοιχείων κατά τον έλεγχο της τυπικής συνταγματικότητας ή αντισυνταγματικότητας. Το κεφάλαιο αυτό περατούται με αναφορά στις βάσεις του ανελέγκτου κατά το ελληνικό Σύνταγμα καθώς και στα πορίσματα του συγκριτικού δικαίου.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει το δεύτερο κεφάλαιο του δεύτερου μέρους, όπου αναπτύσσεται πρόταση για μία νέα θεωρία του ανελέγκτου. Ο συγγραφέας προκειμένου να διατυπώσει μία πρόταση διευρυμένου ελέγχου των εσωτερικών θεμάτων της Βουλής από τη δικαστική λειτουργία, προβαίνει, κατ' αρχάς σε οριοθέτηση του ανελέγκτου, ενώ αναζητεί τυπολογία των «interna corporis», εξετάζοντας διάφορα κριτήρια εν προκειμένω: το τυπικό, το λειτουργικό, το αξιακό και το πραγματολογικό. Μετά από κριτική προσέγγιση των τεσσάρων αυτών κριτηρίων και παράθεση περιπτωσιολογίας, ο συγγραφέας προτείνει την υιοθέτηση σύνθετου κριτηρίου, επί του οποίου να μπορεί να οικοδομηθεί μια νέα, περιορισμένη μεν, πλην όμως δομημένη σε επίπεδο αρχών αντίληψη περί ανελέγκτου.

Το έργο πλαισιώνεται από πλούσια ελληνική και ξενόγλωσση βιβλιογραφία, κατάλογο νομολογίας και πηγών, καθώς και ευρετήρια καθ’ ύλην και κατά έννομη τάξη. Αποτελεί ένα πολύτιμο βοήθημα για όποιον ενδιαφέρεται να κατανοήσει την ουσία των ρυθμίσεων του κοινοβουλευτικού δικαίου.