ΣΩΜΑ ΚΑΙ ΝΟΗΜΑ

ΔΟΚΙΜΙΟ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΟΝΤΟΛΟΓΙΑΣ

Αντλώντας από τη σκέψη των Maurice Merleau-Ponty και Pierre Bourdieu, κυρίως αναφορικά με την κατανόηση του σώματος ως νοηματικά αρθρωμένης πτυχής της ανθρώπινης ύπαρξης, ο συγγραφέας επιχειρεί να ανιχνεύσει τις φιλοσοφικές προϋποθέσεις και συνέπειες του σύγχρονου ρεύματος σκέψης που θα ορίζαμε ως θεωρία του σώματος.

Συγκεκριμένα, αναφέρεται στις διεργασίες ενσωμάτωσης -δηλαδή, σωματικής οικειοποίησης-κοινωνικών δομικοτήτων ως κεντρική παράμετρο μιας κοινωνικής οντολογίας που επιχειρεί να εντοπίσει τις πρωτογενείς δυναμικές πραγματώσεις του νοηματικού πλέγματος μιας μορφής ζωής, όχι αποκλειστικά στη νοητική δραστηριότητα των υποκειμένων, αλλά επίσης σε αντικειμενικές πτυχές ενός κοινωνικού σύμπαντος. Επεξεργάζεται τις έννοιες του νοήματος, του λόγου και της προθετικότητας, από μια σωματο-κεντρική οπτική, αναδεικνύοντάς τες πρώτιστα ως απτές μορφοποιήσεις ενός κοινωνικού περιβάλλοντος - και όχι αποκλειστικά ως θεωρητικές κατασκευές. Αναφέρεται εκτενώς στο habitus ως δέσμη από ενσωματωμένες κοινωνικές δομικότητες, που αθόρυβα επιτελούν πολιτικές λειτουργίες. Επίσης, προσεγγίζει την καθημερινότητα όχι απλώς ως πλαίσιο επανάληψης εμπεδωμένων μοτίβων συμπεριφοράς, αλλά ως πεδίο εκδήλωσης μορφών ''συνήθους'' χαρισματικότητας, καθώς και αδιόρατων (ωστόσο επίμονων και ζωτικών) μικρο-καθάρσεων.

Συμπερασματικά, επισημαίνει πως η αναγνώριση του σώματος, ως νοηματικά μεστής πραγματικότητας και ως πυρήνα ταμίευσης αξιακού φορτίου, θέτει εκ των πραγμάτων το αίτημα μιας διαλλακτικής ηθικής αναφορικά προς επαρκώς αβίαστους υπαρκτικούς ιδιωματισμούς. Υποδεικνύει, δηλαδή, τη δυνατότητα έδρασης της ηθικής μας επί των αυτοφυών μορφοποιήσεων της σωματικότητας.