ΣΚΟΤΩΝΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΩΡΑ

Ήμουν παιδί ακόμα, με πιάνεις, και ήμουν εκεί... καθόμουν στον ίδιο χώρο με τον Σινκλέρ Λιούις... του πήγαν ένα μπουκάλι κρασί και εκέινος και οι γυναίκες που ήταν μαζί του σερβιρίστηκαν. Ήταν εκεί, μπροστά μου, ο Μπιγκ Ρεντ. Μου φιανόταν απίστευτο. Δεν ήθελα να φανώ ενοχλητικός. Προσπάθησα να κοιτάζω αλλά δεν γινόταν. Ήμουν ολομόναχος εκεί. Είχα μαζί μου ένα σημειωματάριο και φαινόταν ότι έγραφα ένα πραγματικό σενάριο με όλα αυτά. Το απεχθανόμουν όμως. Είχε κάμποσες λευκές σελίδες. Έκοψα μία και κατευθύνθηκα προς τον Σινκλέρ Λιούις... " Ο Σινκλέρ Λιούις αντέδρασε λες και δεν ήμουν εκεί. Αγνόησε το χαρτί που κρατούσα στο χέρι μου και συνέχισε να συζητά σε μια από τος γυναίκες."." Τον άτιμο", είπα. " Γύρισα ξανά στο τραπέζι μου και ξανασκέφτηκα όλο το σκηικό από την αρχή. Όσο το σκεφτόμουν τόσο πιο άσχημα ένιωθα. Ο Μπιγκ Ρεντ με είχε αφήσει άναυδο. Φώναξα τον σερβιτόρο και πλήρωσα. Τότε πήγα ξανά στο τραπέζι του Λιούις. Με κοίταξε και του είπα. " 'Ακουσε ρε μπάσταρδε, έχουμε εκδοθεί και οι δύο στον ίδιο εκδότη. Ίσως ο κύριος Ρένκιν θα ήταν καλό να μάθει πόσο μαλάκας είσαι!"...