ΣΚΙΕΣ ΟΔΟΙΠΟΡΩΝ

Το μυθιστόρημα του πρωτοεμφανιζόμενου Παναγιώτη Νάννου Σκιές οδοιπόρων, στο οποίο κυριαρχεί το συναίσθημα, αποτυπώνει με μια συνειρμική, σχεδόν ποιητική γραφή την τραγική ιστορία μιας γενιάς που, ενώ έκτιζε όνειρα για μια άλλη κοινωνία, στροβιλίστηκε και χάθηκε στη δίνη της Ιστορίας. Με αφορμή το αίτημα του γιου για «αξιοποίηση» ενός επαρχιακού ακινήτου, ο ογδοντάχρονος πατέρας επιστρέφει, ύστερα από χρόνια, στη γενέτειρα και στο πατρικό του. Κατά τη διάρκεια αυτής της επίσκεψης ο ηλικιωμένος άντρας κατακλύζεται από αναμνήσεις: ζωντανεύουν στη μνήμη του περιστατικά, άνθρωποι ξεχωριστοί, έρωτες εφηβικοί που σφράγισαν τη ζωή του, προσωπικά και οικογενειακά επεισόδια.

Παράλληλα, ο συγγραφέας κάνει μέσω του αφηγητή του ένα δυνατό φλας μπακ στο ιδεολογικοπολιτικό πλαίσιο και τα ιστορικά γεγονότα του 20ού αιώνα του τόπου μας: από τη Μικρασία του εύζωνα πατέρα ως τα δικά του χρόνια της Εθνικής Αντίστασης και του Εμφυλίου.