ΜΠΑΡΟΥΤΙ ΚΑΙ ΜΕΛΙ

Τα άγρυπνα βράδια του ο Νικήτας μονολογεί: ''Εκεί να με άφηναν...'', εκεί, ανάμεσα στις μηχανές που τρέχουν και τις γκόμενες που επιστρέφουν, τυλιγμένο σε καπνούς από τσιγάρα και λάστιχα, με γύρες σφηνάκια, μαύρα δερμάτινα κι αμάνικα μπλουζάκια - τα αγιασμένα φυλαχτά της εφηβείας της δεκαετίας του '80. O ίδιος μεγαλώνει απότομα κι έτσι δεν μαθαίνει ποτέ αν αξίζει να μετανιώνεις για τα μεγάλα λάθη σου ή αν το να μετανιώνεις είναι από μόνο του το μεγάλο λάθος. Κάνει μακροβούτια σε έναν κόσμο όπου η αγριάδα της νύχτας φέρνει στο φως ψυχές ηρωικές και φαρμακωμένες, γυναίκες περπατημένες και καταδικασμένες, που γυρεύουν να σωθούν μαζί με τον άντρα που ιδρώνει πάνω τους. Μα η έκσταση κρατά όσο η μία πλευρά της κασέτας με τις ροκ μπαλάντες. Το πάθος, σαν το μπαρούτι και το μέλι, είναι γένους ουδετέρου. Η ζωή, όμως, είναι θηλυκό, όπως η μοίρα, αλλά κι ετούτη εδώ, η ανεπανόρθωτα αρσενική ιστορία.