ΨΑΧΝΟΝΤΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ

Υπαρξιακές ανησυχίες και ζητήματα που μας απασχολούν, αλλά δεν τολμάμε να συζητήσουμε, θίγει η Μαρία Σταυροπούλου στο βιβλίο της που ουσιαστικά αποτελεί έναν εσωτερικό μονόλογο.

Στις σκηνές του έργου ξεδιπλώνονται οι πτυχές της ανθρώπινης ύπαρξης και συνύπαρξης και τίθενται θέματα όπως «ποιος είμαι, πού πάω, τι θέλω», αλλά και ερωτήματα όπως «αν συμβαδίζουν οι επιθυμίες μου με τις επιθυμίες των άλλων ανθρώπων».

Ενδεικτικό το απόσπασμα: «Αχ, πώς θα ζήσεις τώρα που ξύπνησες; Το έχεις ξεχάσει και αυτό. Ποιο; Το να ζεις. Παίρνεις αποφάσεις ανασυγκρότησης. Ψάχνεις τρόπους να πετύχεις τον σκοπό σου. Μάλλον πρέπει να κλειστείς στο κουτί σου, να κάνεις παρέα στη μοναξιά σου για κάποιο διάστημα. Να παλέψεις με τον εαυτό σου και τις ανασφάλειές σου μέχρι να ορθώσεις ξανά ανάστημα. Μέχρι να μπορέσεις να αντικρίσεις και πάλι κατάματα τον κόσμο».