ΠΑΡΕ ΤΟ ΜΗΔΕΝ

Μετά την επιτυχία του Οιδίπους σέντερ μπακ, ο Κωνσταντίνος Καμάρας επιστρέφει μ' ένα νέο βιβλίο, όπου με χιούμορ, ειρωνεία, αλλά και (αυτο)κριτική διάθεση αναζητά τις ρίζες, τις επιρροές, το χαρακτήρα και το στίγμα της γενιάς των σημερινών «από τριανταβάλε σε σαραντακάτι».

Σε οκτώ αλληλένδετα δοκίμια, γεμάτα αναμνήσεις και καυστικά (συχνά αφοριστικά) σχόλια, καταγράφονται παρατηρήσεις και βιώματα σε διαφορετικά θέματα που διαμόρφωσαν αυτή τη γενιά - λόγου χάρη, η παιδεία, τα παιχνίδια, η τεχνολογία, η μουσική και ο κινηματογράφος, τα μήντια και η διαφήμιση, το lifestyle, τα κοινωνικά ήθη και οι πολιτικές ιδέες.

Πρόκειται για ένα βιβλίο με στοιχεία «καλτ», με ανατρεπτικό τόνο και ιλαρό στυλ. Το βιογραφικό του συγγραφέα είναι χαρακτηριστικό:

«O Κωνσταντίνος Καμάρας θυμάται να πρωτοβλέπει τηλεόραση το 1975, δηλαδή την ασπρόμαυρη ΥΕΝΕΔ. Έμαθε πολυτονικό το 1976 αλλά το 1982 του είπαν να το ξεχάσει. Ξεκίνησε να παίζει Subutteo το 1977, αλλά ντρέπεται να ομολογήσει πότε σταμάτησε. Αγόρασε το πρώτο του βινύλιο το 1980, ενώ την επόμενη χρονιά απέκτησε γουόκμαν και για τα επόμενα τρία-τέσσερα χρόνια δεν θυμάται κανέναν ήχο πλην των τραγουδιών που άκουγε. Το 1983 ήρθε σε επαφή με το βίντεο και σήμερα δεν ξέρει τι να κάνει με τις βιντεοκασέτες του. Από το 1980 έως και το 1983 σύχναζε σε «ηλεκτρονικά», χωρίς όμως να διακριθεί σε κανένα παιχνίδι, ενώ το 1981 έφαγε το πρώτο του ψεύτικο χάμπουργκερ σε ελληνικό «φαστ φουντ». Σε κάποια ντουλάπα του πατρικού του βρίσκονται καταχωνιασμένα, είκοσι και πλέον έτη μετά, αμάνικα μπουφάν και μια σημαία του ΚΚΕ Εσωτερικού.

Έκτοτε μεγάλωσε και όλα αυτά ανήκουν στο παρελθόν. Ή έτσι ισχυρίζεται...».