ΠΑΜΕ ΣΤΑ ΝΕΡΑ

ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ ΣΤΗΝ ΑΙΓΥΠΤΟ

O συγγραφέας καταγράφει με γλαφυρότητα προσωπικές εμπειρίες από τη ζωή των Ελλήνων στην Αίγυπτο το 1930-1960. Αναφέρεται στην καθημερινή ζωή της μικρής ελληνικής παροικίας του Ζαγαζίκ, μιας πόλης στο Δέλτα του Νείλου με τις οργανώσεις και τους ανθρώπους της και τονίζει τη στενή επαφή με τους Αιγυπτίους. Η διήγηση περνά από τον Έλληνα μηχανικό για τις αρδεύσεις, τον παπά, τον Αιγύπτιο κουρέα, τα καφενεία, τις μικρές χαρές και τις λύπες, το χορό της κοιλιάς, τους Έλληνες γιατρούς και τους υπαίθριους κινηματογράφους ως τις διομολογήσεις, τα ελληνικά εκπαιδευτήρια και το προσκύνημα στη Μέκκα καθώς και τις γιορτές του Ραμαζανιού.

Έπειτα, μιλά για την Αλεξάνδρεια και παρουσιάζει τη ζωή της πόλης απ' τη σκοπιά των Ελλήνων, των Αιγυπτίων και των άλλων ξένων. Περιγράφει την πνευματική κίνηση της κοσμοπολίτικης Αλεξάνδρειας (ποιητές, ζωγράφους, θεατρικούς συγγραφείς και άλλους) όπου το ελληνικό στοιχείο, με σχολεία, σωματεία και άλλες κοινωνικές εκδηλώσεις αποτελεί κεντρική αναφορά για την εποχή εκείνη. Είναι η φάση της παρακμής του ελληνισμού καθώς και των άλλων ξένων παροικιών.

Ο συγγραφέας αναφέρεται και σε προσωπικές μνήμες και εκτιμήσεις από το κίνημα της Μέσης Ανατολής του 1944.Το σκηνικό αλλάζει στο τελευταίο μέρος του βιβλίου. Δεν είναι πια βιωματικές οι αναφορές, αλλά η διήγηση μεταβάλλεται σε δοκίμιο με επιστημονικές απαιτήσεις και μάλιστα μοναδικότητας στην παγκόσμια βιβλιογραφία. Επιχειρεί έναν άλλο περίπλου της Αιγύπτου, με συγκροτημένη ανάλυση της ελληνικής παρουσίας, από τον 3ο π.Χ ως τον 21ο αιώνα, στα γράμματα, τις τέχνες, τις επιστήμες, τη θρησκεία, από τότε που ο Αλέξανδρος χάραξε με τα άλφιτα το σχέδιο της Αλεξάνδρειας ώς τις υμνωδίες που ανεβαίνουν σήμερα στους ουρανούς στην ελληνική γλώσσα από τη Μονή της Αγίας Αικατερίνης του Σινά.

Μιλά για το Μουσείο και τη βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας, τους παπύρους, τη σημερινή βιβλιοθήκη, τις φιλοσοφικές αναζητήσεις, την πολιτισμική συνέχεια, τους νεοπλατωνικούς, τη συμπόρευση φιλοσοφίας και χριστιανισμού, τη διάχυση της ελληνικής γλώσσας, τη φυλλάδα του Μεγαλέξανδρου, την ελληνική λογοτεχνία και τις εικαστικές τέχνες κατά την πτολεμαϊκή, ρωμαϊκή και βυζαντινή περίοδο. Εξηγεί πως οι ανατροπές που επέφερε ο χείμαρρος των Αράβων από τον 7ο αιώνα σηματοδότησαν τη μετάφραση, ερμηνεία και διάδοση των ελληνικών γραμμάτων και της επιστήμης από τους 'Αραβες στον υπόλοιπο κόσμο. Ένα τμήμα του δοκιμίου είναι αφιερωμένο στις περιπέτειες του χριστιανισμού στην Αίγυπτο, τους διωγμούς, τη φιλόσοφο Υπατία καθώς και στα επιτεύγματα της εκκλησίας της Αλεξάνδρειας. Ακολουθεί συγκροτημένη ανάλυση του πολιτισμού των Κοπτών και έτσι ολοκληρώνονται με λογοτεχνικό και επιστημονικό ύφος οι ελληνικές διαδρομές στην Αίγυπτο.

Το βιβλίο πλαισιώνεται από πλούσια σύγχρονη βιβλιογραφία και με έγχρωμο φωτογραφικό ένθετο.