Ο ΑΡΙΘΜΟΣ ΠΟΥ ΗΘΕΛΕ ΟΝΟΜΑ

Αν ο αναγνώστης διαβάσει τόσο τα κανονικά όσο και τα έντονα τυπογραφικά στοιχεία αυτού του βιβλίου, θα γνωρίσει τη ζωή μιας συγγραφέως του μέλλοντος μέσα από το περιμυθιστόρημά της, δηλαδή μέσα από την καταγραφή των προσπαθειών της να συγγράψει ένα μυθιστόρημα και να αποκτήσει υστεροφημία, παρόλο που ζει σε μια δυστοπία όπου οι άνθρωποι δεν έχουν ονόματα αλλά μόνο εφήμερους αριθμούς ιδιοπροσωπίας. Αν όμως ο αναγνώστης διαβάσει μόνο τα έντονα τυπογραφικά στοιχεία του κειμένου, θα ξεδιπλωθεί μπροστά του το μυθιστόρημα που γράφει αυτή η συγγραφαφέας του μέλλοντος. Θα παρακολουθήσει τότε τη ζωή μιας συγγραφέως των καιρών μας, που προσπαθεί να γράψει ανωνύμως ένα μυθιστόρημα με τίτλο "Αγνή Ερωτοκρίτου" και ταυτόχρονα να γίνει η θρυαλλίδα για τη δημιουργία μιας ουτοπικής κοινωνίας, μιας κοινωνίας δίχως ονοματεπώνυμα.

Αυτά τα δυο πλεγμένα μυθιστορήματα στήνουν μαζί έναν βρόχο χρονικό αλλά και αφηγηματικό, έναν ουροβόρο όφι που θέτει το τέλος στην αρχή, δείχνοντας πως δεν υπάρχουν ποτέ απαντήσεις. Υπάρχουν μόνο επιλογές.