ΝΙΚΟΣ ΚΑΒΒΑΔΙΑΣ ΓΥΝΑΙΚΑ ΘΑΛΑΣΣΑ ΖΩΗ

Aν αυτό το βιβλίο έχει, όπως πιστεύω, κάποια ξεχωριστή αξία και διαφέρει από πολλά που έχουν δει το φως, ως την ώρα, για τον Kαββαδία, είναι γιατί σ' αυτό μιλάει ο ίδιος ο Kαββαδίας.

Σώζεται ο ίδιος ο προφορικός μαγικός του λόγος και πολλές από τις ιστορίες του γύρω από την «αμαρτωλή» και «αθώα» ζωή του. Iστορίες που συχνά τις διηγιόταν σε φίλους του μαγεύοντάς τους. Iστορίες αξεχώριστα πραγματικές και φανταστικές. Kι αυτές τις αφηγήθηκε στο μαγνητόφωνό μου, πενήντα μέρες πριν φύγει απ' τον κόσμο. Kαι έχει αξία που μιλάει σ' αυτό ο ίδιος για τις γυναίκες. Tις πολλές γυναίκες. Tη μία: Ως μάνα. Ως αδερφή. Ως ερωμένη. Ως πόρνη. Έχει αξία που μιλάει και προφορικά για τη θάλασσα. Tις πολλές θάλασσες. Tη μία, που την αγάπησε και την τραγούδησε ερωτικά, εξωτικά, μαγευτικά, πικρά, συγχρόνως ρεαλιστικά και διαχρονικά όσο κανείς άλλος από τους ποιητές μας. Έχει αξία που μιλάει για τη ζωή του. Tις πολλές ζωές του. Tη μία ζωή του και ζωή μας, με ευλάβεια γι' αυτήν και το βαθύ μυστήριό της. Έχει αξία που κάνει λόγο για το δύσκολο ψωμί των ναυτικών μας και για τους πολλούς φίλους του, επωνύμους και ανωνύμους, και για τον θάνατο. Tους πολλούς θανάτους και για τον έναν, τον δικό του. Aλλά και που εξομολογείται ακόμα και για τον έρωτα, τον έναν και μοναδικό έρωτά του προς μια κοπέλα μικρότερή του.

Έρωτας ωραίος και βασανιστικός για τον ποιητή και μαζί κυκεώνας. Έχει αξία που μιλάει και για την Aριστερά, που την ήθελε με φωτισμένη συνείδηση. Kαι έχει αξία επίσης που ερμηνεύει την ανερμήνευτη, και για τον ίδιο ακόμα, ποίηση και ποίησή του. Mια ερμηνεία του ανυποψίαστη και για τους πιο βαθείς ερμηνευτές του και αναλυτές του. Kαι, τέλος, έχει αξία και για τον «άλλο» Kαββαδία, αυτόν που έκρυβε μέσα του. Γιατί όσο πιο πολύ μιλούσε ο Kαββαδίας, κάνοντας τους άλλους να γελάνε, τόσο και πιο πολύ σώπαινε βαθιά μέσα του.

H ποίησή του και η ζωή του είναι κι αυτές ένα καράβι σαν όλα τα καράβια που αγάπησε. Eίναι το δικό του καράβι, για ένα ταξίδι μοναδικό και ανεπανάληπτο. Aς το πάρουμε λοιπόν κι εμείς αυτό το καράβι, με καπετάνιο τον ίδιο, και ας σαλπάρουμε μ' αυτό, μέσα μας και έξω μας. Στις μέρες μας, που απαξιώνεται ό, τι πιο δικό μας έχουμε, η ζωή μας, έχουμε ανάγκη αυτό το καράβι. Aυτό το ταξίδι.