ΜΕΣΑ ΑΠ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ

Πριν η ψύχρα του σούρουπου την αναγκάσει να μπει και πάλι μέσα στο διαμέρισμα, η Πέτρα μένει για λίγο να χαζέψει ένα τσούρμο παιδιών που παίζουν στο πεζοδρόμιο από κάτω και με φωνές και γέλια αναστατώνουν την γειτονιά. Στον ίδιο δρόμο που κάποτε αντηχούσαν οι δικές της φωνές και τα δικά της γέλια. Ασυναίσθητα προσπαθεί να ξεχωρίσει ανάμεσα τους εκείνο το ξανθόμαλλο κοριτσάκι που κάποτε υπήρξε, με τα γδαρμένα γόνατα και τα μονίμως ξεχτένιστα μαλλιά, νομίζει πως το είδε να κρύβεται πίσω από μια γκρίζα καγκελόπορτα, να της γνέφει παιχνιδιάρικα και να χάνεται για πάντα όπως για πάντα έχει χαθεί εκείνο το κεφάλαιο της ζωής της τόσο μακρινό σήμερα μα τόσο κοντινό χτες.

Από τα πρώτα χρόνια του 20ού αιώνα έως τις μέρες μας. Από τη Σαντορίνη σε μια λαϊκή γειτονιά της Αθήνας και μετά σε κάποιο παραθαλάσσιο προάστιο. Τα σημάδια μιας αρρώστιας. Ένας γάμος που δεν πρόλαβε να χρονίσει. Ένας έρωτας που προδόθηκε. Μια παιδική ψυχή που δεν τολμά να μεγαλώσει.

Η Ροδάνθη, η Φωτεινή, η Δέσπω, η Πέτρα... Τέσσερις γυναίκες που χάνουν και κερδίζουν καθώς η ζωή της καθεμιάς εισέρχεται μέσα στις ζωές των άλλων.

Ένα μυθιστόρημα για τα ασυνήθιστα πάθη καθημερινών ανθρώπων.