ΜΑΓΙΣΣΑ ΡΑΔΙΚΛΕΙΑ ΕΝΑΣ ΜΠΟΥΦΟΣ ΣΤΟ ΦΛΙΤΖΑΝΙ

Μοιράζεται τις ιδέες της για ξόρκια με το γάτο της• μόνο που αυτός δεν μοιράζεται τίποτα μαζί της - μόνο νιαουρίζει και γλείφεται, πράγμα που την κάνει έξω φρενών!
Ειδικά τώρα, που το όνειρό της είναι να κερδίσει στο Διαγωνισμό Πιστών Συντρόφων Για Μάγισσες, πρέπει οπωσδήποτε να φτιάξει τον Φανταστικό -τον Πρώτο- τον Ασύγκριτο πιστό σύντροφο μάγισσας, έναν τύπο που να είναι: τέρας εξυπνάδας + μικρότερος από καρχαρία - χωρίς πτερύγια + με κοντύτερο λαιμό από στρουθοκάμηλο + αθόρυβος - χωρίς προβοσκίδα + με φτερά = κουκουβάγια. Κουκουβάγια! Κουκουβάγια;

Το μαθηματικό ξόρκι αυτό, δεν είναι η μόνη ατυχία εδώ. Η Ραδίκλεια θέλει να είναι κακιά, πρέπει να είναι κακιά, πρέπει γιατί είναι μάγισσα. Και προσπαθεί. Και... ΔΕΝ τα καταφέρνει! Η πορτό-ΚΑΛΗ μαγεία της πάντα καταλήγει σε γκάφες μαύρες κι άραχνες (σαν τις αράχνες που φιλοξενεί στο βυσσινί σπίτι της με το πορτοκαλί χερούλι στην πόρτα). Ο κόσμος της θυμίζει κάτι από μαγεία αλλά είναι σκέτη παρωδία... το καπέλο της θα ‘πρεπε να ‘ναι μυτερό αλλά μαύρο δεν είναι σίγουρα και σουβλερό... το ραβδί της δε μεταμορφώνει, το κόλλησε με ούχου και σκαλώνει...

Μία ιστορία για μία μάγισσα, λίγα λάθος μαθηματικά κι έναν μπούφο σ' ένα φλιτζάνι (γιατί οι μάγισσες ήταν πάντα οι αγαπημένες μου, γιατί τα ραδίκια δεν τα ‘τρωγα ποτέ). Τώρα πώς, πότε, γιατί... μη ρωτάτε επειδή.