LATINOS SOUL

Μελαμψοί άγγελοι του λιμανιού και της εκκλησίας οι τσιγγάνες, ζουν σαν να ποζάρουν, αναζητώντας και προσφέροντας τον παράδεισο που είναι τόσο μακριά και τόσο κοντά, όσο απ' το λιμάνι στην εκκλησία. Καράβια πάνε κι έρχονται στην Τήνο κάθε Δεκαπενταύγουστο, από τον 19ο ως τον 21ό αιώνα, μεταφέροντας ολόκληρα καραβάνια από πιστούς. Πέραν όμως του λατρευτικού φαινομένου που επικεντρώνει ο φακός του, ο Ισίδωρος Λεοντής αποτυπώνει και πολλές άλλες στιγμές της Τήνου, που συνθέτουν με ποιητική πληρότητα, λιτότητα και χιούμορ την εικόνα της. Γιατί Τήνος δεν είναι μόνον το προσκύνημα της Παναγιάς, είναι η ενδοχώρα της, τραυματισμένη λίγο από την τουριστική «ανάπτυξη», αλλά ακόμα ανθεκτική.

Τήνος είναι, μεταξύ άλλων, τα «βραχώδη όρη» του Βώλακα, τα Λουτρά, η Ξυνάρα, το συννεφιασμένο Ξώμπουργκο, ο 'Αγιος Ρωμανός, τα Υστέρνια, η Καρδιανή, το Αγάπη, η Κώμη, τα έργα των μαθητευόμενων Χαλεπάδων του Πύργου, ο Πάνορμος, τα παιδικά μάτια, οι αγελάδες, τα περιστέρια, οι πέρδικες και τ' αγριολούλουδά της, οι ποικίλοι ουρανοί και οι αμμουδιές της, η θάλασσά της. Είναι οι άνθρωποί της, ορθόδοξοι και καθολικοί, που συμβιώνουν τώρα χωρίς την τόση έχθρα του παρελθόντος, ντόπιοι και μη, Έλληνες και ξένοι που εγκαθίστανται πλέον στο νησί από τα πέρατα της οικουμένης και το αναζωογονούν. Χαίρε Τήνος. «Χαίρε πέτρα η ποτίσασα τους διψώντας την ζωήν».