ΛΑΚΑΝ ΚΑΙ ΛΕΒΙ ΣΤΡΩΣ Η Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟΝ ΦΡΟΥΝΤ 1951-1957

Το βιβλίο του Μάρκου Ζαφειρόπουλου Λακάν και Λεβί-Στρως ή η επιστροφή στον Φρόυντ (1951-1957) παρουσιάζει και αναλύει τα σημαντικότερα κείμενα του Λακάν από το 1951 μέχρι το 1957, και επισημαίνει τις οφειλές του λακανικού εγχειρήματος στο έργο του Κλωντ Λεβί-Στρως. Κατά τον συγγραφέα, η επιστροφή του Λακάν στον Φρόυντ περνά από τον Λεβί-Στρως, τόσο σε σχέση με κομβικά θεωρητικά ζητήματα (η επικέντρωση στο συμβολικό πεδίο αναφοράς, η σύμπλεξη των τριών τάξεων -του φαντασιακού, του συμβολικού και του πραγματικού-, η επινόηση του ονόματος του πατέρα) όσο και σε σχέση με κρίσιμα κλινικά ζητήματα (που διασαφηνίζονται με βάση τη λακανική ανάγνωση των μεγάλων παραδειγματικών περιπτώσεων που αναφέρει ο Φρόυντ).

Επίσης, ο Ζαφειρόπουλος αναλύει διεξοδικά γιατί η οφειλή του Λακάν στον Λεβί-Στρως απωθείται συστηματικά από εκείνες τις αναγνώσεις που εξιδανικεύουν υπερβολικά τις φιλοσοφικές αναφορές του Λακάν, με αποτέλεσμα να μην είναι σε θέση να διακρίνουν ό, τι συνδέει τις κοινωνικές επιστήμες με τη διδασκαλία του. Ταυτόχρονα, ο Μάρκος Ζαφειρόπουλος στρέφει την προσοχή του στον τρόπο με τον οποίο αντιμετώπισαν τον Λακάν οι «εν ψυχαναλύσει αδελφοί του», οι οποίοι είχαν ήδη αποκηρύξει το έργο του νεκρού πατέρα της ψυχανάλυσης, και γι' αυτό δεν δίστασαν να αφορίσουν τον Λακάν, που μέσω του Λεβί-Στρως δεν προωθούσε απλώς την επιστροφή στον Φρόυντ αλλά πρωτίστως την επιστροφή του Φρόυντ, του λόγου και της επιθυμίας του.