ΙΑΜΒΟΓΡΑΦΟΙ

ΑΡΧΑΙΟΙ ΛΥΡΙΚΟΙ Δ

Η ιαμβική ποίηση χαρακτηρίζεται από τη χρήση του ιάμβου. Η καθιέρωση του μέτρου αυτού σήμαινε αληθινή επανάσταση στην αρχαία ποίηση. Ο ίαμβος, κατά μία ετυμολογία παράγεται από το ''ιάπτω'' και άρα σημαίνει ''υβριστής'', ''στηλιτευτής''. Γενικά η ιαμβογραφία συνδέεται ως τέχνη με τη μουσική του αυλού, οργανικά με τις γονιμικές γιορτές και κοινωνικά με τη σάτιρα. Η σάτιρα υπήρξε το σήμα κατατεθέν και η ειδοποιός διαφορά της ιαμβικής από τη λοιπή λυρική ποίηση (τη μελική και τη χορική).

Από τους τρεις μεγάλους εκπροσώπους του είδους ο Αρχίλοχος, ο θεωρούμενος Όμηρος του αρχαϊκού λυρισμού, είναι ο καταγωγικότερος όλων, ο Σημωνίδης εκφραστής κοινωνικού ελέγχου, ενώ ο Ιππώναξ είναι ο περιπλανώμενος που μυκτηρίζει τους προσωπικούς του αντιπάλους.