Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΤΟΝ ΕΙΔΑ

«Έξω στη σκάλα, σταμάτησε ξαφνικά και ακούμπησε με δύναμη το χέρι του στον ώμο μου. Γύρισα. Στην πλάτη μου ο τσιμεντένιος τοίχος, πίσω του το μεταλλικό κιγκλίδωμα. Τα μάτια του είχαν στενέψει και εγώ ένιωσα την αδρεναλίνη μου να ανεβαίνει επικίνδυνα.

Ξαφνικά ένιωσα και πάλι μουδιασμένος σαν ήμουν ακόμα υπό την επήρεια ναρκωτικών, αλλόφρων, οργισμένος, έτοιμος να ριχτώ σε μια παράλογη μάχη μαζί του για την προάσπιση των πανάρχαιων, πρωτόγονων δικαιωμάτων του πρωτότοκου εναντίον της προδοσίας του όμορφου, γοητευτικού και γλυκομίλητου νεότερου αδελφού. Το πρόσωπό του πλησίασε το δικό μου.

Οι κρόταφοί του έμοιαζαν να πάλλονται δυνατά. "Χριστέ μου" ένας λυγμός αναδύθηκε από το στήθος του. Ύστερα με άρπαξε από τους ώμους και μ' έσφιξε πάνω του με δύναμη.»