Η ΣΟΦΙΑ ΤΟΥ ΠΟΙΗΜΑΤΟΣ

ΝΕΟΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΙΗΤΕΣ 1885-1993

«Η Σοφία του Ποιήματος» είναι ένα βιβλίο μαγευτικό, και n μαγεία του οφείλεται στο γεγονός ότι ο αναλυτής Δ. Κακαλίδης αναφέρεται πάντα στο οντολογικό πεδίο των ποιητών, καθώς αυτοί αφεαυτών ανάγονται στον ένα, διαχρονικό Ποιητή του σύμπαντος κόσμου. Με τον ίδιο τρόπο ενοποιώντας όλες τις ιδέες, που μεταφέρουν οι δημιουργοί, στη μία ιδέα, όλες τις έννοιες στη μία έννοια, ανάγει το Λόγο τους στον ένα Λόγο, την πηγή όλων των Λόγων.

Ο αναλυτής μελετά το Λόγο των Ποιητών και τον διασταυρώνει με το δικό του Λόγο. Η γραφή του ποικίλει ανάλογα με το θέμα που πραγματεύεται. 'Αλλοτε είναι καθαρά διανοιακή, άλλοτε δίνει έμφαση στους αποσυμβολισμούς λέξεων, υποδεικνύοντας τη δυνατότητα για νέους τρόπους ερμηνείας, και άλλοτε γίνεται ποιητική, οπότε το κείμενό του εμπλουτίζεται με στίχους, που κάνουν τις αναλύσεις έργο λογοτεχνικό. Σε ορισμένες περιπτώσεις χρησιμοποιεί την αριθμοσοφία όπως και στη «Σοφία του Διηγήματος».

Οι αναλύσεις, με όποιον τρόπο και αν γίνονται, αναφέρονται στην ύπαρξη των δύο όψεων της Οντότητας, των αντίθετων πεδίων, που εν δυνάμει υπάρχουν μέσα στον άνθρωπο, στον οποίο από αυτή τούτη την Οντότητα δίνεται και n δυνατότητα να τις εκφράσει. Το ένα πεδίο είναι ο συνειδησιακός περιορισμός και το άλλο είναι το εύρος, n εσωτερική ελευθερία, n ουσία.

Σε όλα, στο μικρό και στο μεγάλο, στη ζωή και στο θάνατο, στο μορφικό και στο άμορφο, ο αναλυτής βλέπει πάντα την Οντότητα και αυτήν προβάλλει. Η κοινή αυτή αντιμετώπιση των πραγμάτων, των εννοιών, των καταστάσεων και των ανθρώπων δίνει μεγάλο εύρος στις αναλύσεις, καθώς τα πάθη, τα ένστικτα, οι επιθυμίες, ακόμα και οι πιο σκοτεινές όψεις του ασυνείδητου, αναγνωρίζονται σαν οντολογικές εκδηλώσεις, που πρέπει να μετουσιωθούν σε γνώση και αγάπη για να αποκαλυφθεί στον άνθρωπο n καθαρή τους φύση.