Η ΠΑΙΔΙΚΗ ΚΑΙ ΝΕΑΝΙΚΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ

Το παιδικό βιβλίο, λογοτεχνικό και γνώσεων, και για κάθε ηλικία, έχει οριστικά αυτονομηθεί από τον κορμό της λογοτεχνίας, χωρίς και να πάψει να αποτελεί οργανικό μέλος της. Πολλά θεωρητικά βιβλία πραγματεύονται θέματα τα οποία προκύπτουν από τη μελέτη των κειμένων, την προσωπικότητα των συγγραφέων, τα εποχικά χαρακτηριστικά των βιβλίων για παιδιά, τη θεματολογία τους. Ιστορίες της παιδικής λογοτεχνίας κυκλοφορούν επίσης πολλές. Από τα μέσα του 18ου αιώνα, τότε που διαμορφώθηκαν τα πρώτα βιβλία τα οποία απευθύνθηκαν στα παιδιά, παράλληλα με τη λεγόμενη «ανακάλυψη» της παιδικής ηλικίας, αρχίζει και η ιστορία τους. Πολυσέλιδες, περιεκτικές, εκτενείς, χαρτογραφούν μια φιλολογία η οποία προ πολλού έχει κερδίσει το μικρόκοσμο των αναγνωστών και τους μεγάλους οι οποίοι ασχολούνται με τα φαινόμενά της.

Μια βασική, σύντομη ιστορία, όχι πολυσέλιδη, αλλά ικανή να μεταδώσει μια παραγωγή δύο αιώνων με ακρίβεια, αντικειμενικότητα, απαλλαγμένη από «γνώμες» και «απόψεις», υπήρξε για πολύν καιρό ζητούμενο ως μια πρώτη προσέγγιση γνωριμίας για τους ασχολούμενους με την πλούσια λογοτεχνία που έχει στόχο της τη νεαρή ηλικία. Το βιβλίο αυτό το έγραψε η Ντενίζ Εσκαρπί.