Η ΜΠΟΡΑ

Σ' ευχαριστώ, Θε μου, που μ'αξίωσες να δω τον κόσμο που έπλασες. Να δω τη θάλασσα, τον ουρανό, τους κάμπους. Σ' ευχαριστώ γιατί με πήρες κρυφά ένα βράδυ, και μου ψιθύρισες στ' αυτί:
"Κοίταξε τη γη, Σοφία. Κοίταξε το έργο μου. Σ' αρέσει;"
Αριστούργημα είναι, Θε μου. Μπράβο σου! Γεια στα χέρια σου, που λένε. Μπορεί να μου' δωκες βάσανα πολλά. Κι ασήκωτα. Μα μου φύλαες δώρο ακριβό. Τι θα 'ρθει από δω και μπρος, μόνο εσύ το ξέρεις. Μα ό, τι και να ' ναι, δεν πειράζει.