Η ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΤΗΣ ΦΥΛΑΚΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΞΟΡΙΑΣ

ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΙ ΣΤΟΝ ΕΜΦΥΛΙΟ ΠΟΛΕΜΟ

Στην παρούσα μελέτη διατυπώνω την άποψη ότι τα υποκείμενα δημιουργούνται από αντίπαλες σχέσεις και διαδικασίες και δεν είναι απλώς παράγωγα των μηχανισμών εξουσίας. Το υποκείμενο δεν σχηματίζεται μόνο από καθεστωτικούς μηχανισμούς αλλά και από αντίπαλους λόγους και πρακτικές, μέσα και έξω από τη φυλακή. Το Κομμουνιστικό Κόμμα και οι αντιστασιακές οργανώσεις έξω από τις φυλακές εναντιώθηκαν και αμφισβήτησαν τον επίσημο λόγο και παρείχαν μια ριζικά διαφορετική θεώρηση της πολιτικής των διώξεων και της εμπειρίας της φυλάκισης. Η συλλογικότητα των πολιτικών κρατουμένων στις φυλακές, μέσα από μία σειρά δραστηριοτήτων στο πλαίσιο της οργάνωσης της καθημερινής τους ζωής, συνέστησε τους πολιτικούς κρατούμενους ως υποκείμενο αντίπαλο προς τη διεύθυνση των φυλακών.

Η ηγεσία των πολιτικών κρατουμένων παίζει καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση του συλλογικού υποκειμένου μέσα από την καλλιέργεια μιας κοινής ταυτότητας αλλά και την επιβολή κατηγοριοποιήσεων και αποκλεισμών, πειθαρχίας και ιεραρχίας μεταξύ των πολιτικών κρατουμένων. Επιπλέον, δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι είναι οι ίδιοι οι φυλακισμένοι οι οποίοι ονομάζουν τους εαυτούς τους πολιτικούς κρατούμενους διεκδικώντας την ιδιότητα του πολιτικού κρατούμενου σε αντίστιξη με τους ποινικούς κρατούμενους και σε αντιπαράθεση με την κυβέρνηση, η οποία ποτέ στα χρόνια του Εμφυλίου δεν αποδέχθηκε την ύπαρξη πολιτικών κρατουμένων στις ελληνικές φυλακές. Ως υποκείμενο, ο πολιτικός κρατούμενος είναι το σημείο σύγκλισης και αντιπαράθεσης μεταξύ όλων αυτών των διαφορετικών και ποικίλων λόγων, πρακτικών και θέσεων.