Η ΔΥΣΘΥΜΗ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ

Ο άνθρωπος δεν ορίζεται τουλάχιστον από τον Όμηρο κι ύστερα. από τον λόγο του; «εκείνο που πάνω απ’ όλα χαρακτηρίζει, τον ανθρώπινο λόγο», γράφει ο Γιώργος Χειμωνάς, «είναι ότι πάει να γίνει πάντα υπερανθρώπινος και υπερσωματικός, δηλαδή μια στο έπακρο διασταλμένη ανθρώπινη μορφή, που είναι έτσι μεγεθυσμένη ώστε να τη δει ένας οφθαλμός ανθρώπου».

Εξ ου και ο εκ πρώτης όψεως παράδοξος, ορισμός του για την λειτουργία της τέχνης: «εάν το αίτημα των φιλοσοφικών αναζητήσεων του ανθρώπου είναι να εννοήσει ο άνθρωπος τον κόσμο, η τέχνη αντιστρέφει αυτό το αίτημα. Το τρομαχτικό αίτημα που θέτει η τέχνη είναι να εννοηθεί ο άνθρωπος από τον κόσμο.