ΦΑΓΙΟΥΜ

κομμάτια από χαρτί, με αδρά
υδατογραφήματα, από 'κείνα που κρατάμε
φυλακτικά στα πορτοφόλια μας. Για τούτο,
στο πουγγί βαστάω τα παρελθόντα από

εκτός κυκλοφορίας υλικό άγνωστές
μου γενεαλογίες, σημασίες παλιές:
αθόρυβα, όσο λουφάζουν στην ντουλάπα μου
(με εσωτερική θερμοκρασία από παλιές συναλλαγές).

Τα δειλινά ντύνομαι τη δουλειά μου και πηγαίνω,
κουβαλώντας τα στην ίδια τσέπη: κουδουνίζουνε,
ενώ ακολουθώ τον σκύλο γύρω από το φως
και τα αισθάνομαι: αόριστη νυχτερινή ηχώ...

(απόσπασμα από το ποίημα «νήσος Δραχμή»)