ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΕΙΧΕΣ ΦΥΓΕΙ

Ένας στενός δρόμος με απότομες στροφές, δέντρα χαμένα στην ομίχλη, βράχια, χειμώνας. Ένα νεαρό ζευγάρι με παιδί αποφασίζει να περάσει μερικές ήσυχες μέρες σ’ ένα απομονωμένο εξοχικό στο βουνό. Όμως δεν καταφέρνουν ν' αφήσουν πίσω τις έγνοιες της καθημερινότητας: η μικρή τούς λέει διαρκώς κάτι ακατανόητες ιστορίες από τον παιδικό σταθμό, η γυναίκα στέλνει συνεχώς μηνύματα στο κινητό και ο άντρας, ένας συγγραφέας που πρέπει να παραδώσει το σενάριο για το δεύτερο μέρος μιας επιτυχημένης κωμωδίας, καταγράφει σ' ένα μπλοκ ιδέες και σκηνές. Έτσι τουλάχιστον ισχυρίζεται. Γιατί οι περισσότερες σημειώσεις του αφορούν οικογενειακές στιγμές, συζυγικές εντάσεις και κάποια παράξενα πράγματα που συμβαίνουν γύρω του. Κάτι δεν πάει καθόλου καλά με αυτό το κατά τα άλλα μοντέρνο σπίτι.

Ο κόσμος που δημιουργεί ο Ντάνιελ Κέλμαν στην καινούργια του νουβέλα, η οποία αγγίζει την ατμόσφαιρα μιας ιστορίας φαντασμάτων, είναι ένας κόσμος απόκρημνος, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Το ανοίκειο και το παράδοξο συνθέτουν την άλλη όψη της πραγματικότητας, καραδοκούν στις παρυφές της και ασκούν μια απόκοσμη έλξη, όπως ακριβώς το χάος που περιμένει μετά τον γκρεμό. Κανένα δράμα δεν είναι μικρό στο ανθρώπινο μυαλό.