ΕΒΡΑΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ

Το κύριο στοιχείο στην εβραϊκή ποίηση είναι η παρουσία της Παράδοσης αλλά και η συνεχής πρόσκτηση των νέων τρόπων και της καινούριας αγωνίας του κόσμου. Η Παράδοση εκφράζεται ως τόπος, ως μυθολογία, ως στάση προς τον 'Αλλο - ως ηθική.

Εκείνο που διακρίνει επίσης την εβραϊκή ποίηση είναι η εντατική αίσθηση της τραγικότητας τόσο στη συλλογική όσο και στην προσωπική ιστορία του κάθε Εβραίου. Ωστόσο η τραγικότητα αυτή έχει κάποια όρια που τη διαφοροποιούν από την αίσθηση της τραγικότητας του ελληνισμού: δε γίνεται αισθητή «σταυραναστάσιμα» αλλά «κάθετα». Ο Θεός είναι Ένας, ο κόσμος των αργόσυρτων δομών, ο «Πατέρας».

Ο Θεός, ο Πατέρας, μένει αδυσώπητος. Η θυσία του Υιού, του Ισαάκ, παραμένει μέσα στην Ιστορία το μεγάλο τραύμα, που το σέρνει στη συλλογική αλλά και στην προσωπική του πράξη, στο συλλογικό αλλά και στον προσωπικό λόγο του, στη συλλογική αλλά και προσωπική ψυχοσύνθεσή του.